یه مردادی8

ما مردادی ها یه عذر خواهی به خودمون بدهـکاریم
بـــــــــرای اینکه راحـــــــت به همه اعتــــمــــاد میکنیم
برای اینکه فِک میکنیم همه مثِ خودمون صاف و ساده هستن
برای اینکه حس میکنیم باید همه رو بخشید، نباید کینه ای بود
برای اینکه معتقدیم همیشه باید مهربونی کنیم، نباید سنگدل باشیم
برای تمـــوم اون وقتایی که خطـای طرفمون رو میدیدیم و می فهمیدیم
اما به روش نمیاوردیم
بـــرای تمــوم "این بار آخرم بود"هایی که به خودمون میگفتیم و بعد یه
مدتی فراموش میکردیم
برای تموم حرفایی که باید میزدیم و نزدیم
آره همه ی مـــا مردادی ها یه عذر خواهی به خودمون بدهکاریم
منو ببخش

فرض کن حضرت مهدی برتو ظاهرگردد!

فرض کن حضرت مهدی برتو ظاهرگردد!
ظاهرت هست چنانی که خجالت نکشی؟
باطنت هست پسندیده و صاحب نظری؟
خانه ات لایق اوهست که مهمان گردد؟
لقمه ات درخوراوهست که نزدش ببری؟
پول بی شبه و سالم زهمه دارائیت داری
آن قدرکه یک هدیه برایش بخری؟
حاضری گوشی همراه توراچک بکند؟
با چنین شرط که درحافظه دستی نبری؟
واقفی بر عمل خویش توپیش از دیگرانش
می توان گفت به تو شیعه اثنی عشری…؟ 

معامله بر سر من بود

سه نفر بودند پای یک معامله. بازار نبود!
مزایده بود.
فقط سه نفر:
فرشته، نفس، شیطان.
معامله بر سر من بود،
من بودم و فروشنده که صاحب من بود؛
نامش مهدی...
گویا دیگر به دردش نمی خوردم.
می خواست لقایم را به عطایم ببخشد.
و من سر به زیر،
هراسان فقط گوش سپرده بودم به مزایده!
- به هیچ می خرمش!
نفس بود. نفس من.
- چرا به هیچ؟

این روزا

این روزا عادت همه رفتن ودل شکستنه

درد تموم عاشقا پای کسی نشستنه

این روزا مشق بچه ها یه صفحه آشفتگیه

گردای رو آینه ها فقط غم زندگیه

قوی زیبا

شنیدم که چون قوی زیبا بمیرد
فریبنده زاد و فریبا بمیرد

شب مرگ تنها نشیند به موجی
رود گوشه ای دور و تنها بمیرد

در آن گوشه چندان غزل خواند آن شب
که خود در میان غزلها بمیرد

گروهی بر آنند کاین مرغ شیدا
کجا عاشقی کرد آنجا بمیرد

خسته نباشی سرنوشت...

روزها یکی پس از دیگری به پایان

می رسند...

و در پی روزها

عمر من...

امام علی علیه السلام، مردی فراتر از شعار

علی آن شیر خدا شاه عرب
الفتی داشته با این دل شب

شب ز اسرار علی آگاه است
دل شب محرم سر الله است

شب شنفته ست مناجات علی
جوشش چشمه‌ی عشق ازلی

قلعه بانی که به قصر افلاک
سر دهد ناله‌ی زندانیِ خاک

اشکباری که چو شمع بیدار
می‌فشاند زر و می گرید زار

دردمندی که چو لب بگشاید
در و دیوار به زنهار آید

وای و صد وای کزین مرحله دوریم هنوز

باهوس عاشق آن چشمه ی نوریم هنوز
وای و صد وای کزین مرحله دوریم هنوز

دیگران رهسپرثابت وسیاره شدند
مابراین خاک سیه مست غروریم هنوز

نه کمال از دگران دیده نه نقصان درخویش
ای زمان آینه بگذار که کوریم هنوز

زنده کش بوده وبامرده پرستی شادیم
این گواهیست که ما طالب گوریم هنوز

غفلت از یار گرفتار شدن هم دارد

غفلت از یار گرفتار شدن هم دارد
از شما دور شدن زار شدن هم دارد

هر که از چشم بیفتاد محلش ندهند
عبد آلوده شدن خار شدن هم دارد

عیب از ماست که هر صبح نمی بینیمت
چشم بیمار شده تار شدن هم دارد

غم تنهایی

چرا وقتی که آدم تنها میشه
غم و غصه اش قد یک دنیا میشه
میره یک گوشه پنهون میشینه
اونجا رو مثل یه زندون میبینه
غم تنهایی اسیرت میکنه
تا بخوای بجنبی پیرت میکنه