دلنوشته

ستاره ها رو با اینکه خیلی دورند

هر شب می شه دید

کاش تو هم ستاره بودی

مردادی10

من آدم مغروری نیستم...
ولی دوروبرم هر نوع آدمی رو نمیتونی ببینی...
به کسی هم بی احترامی نمی کنم...
به همه احترام میزارم...
هرچند باهاش رابطه دوستی نداشته باشم...
من مردادی ام...
طالع ام همینه...

زهر شیرین

تو را من زهر شیرین خوانم ای عشق،
که نامی خوش‌تر از اینت ندانم.
وگر – هر لحظه – رنگی تازه گیری،
به غیر از زهر شیرینت نخوانم.

یه مردادی9

 من زاده ی مـــاهِ مردادم !
نمـــــیـ دانــــی،
چه دردی دارد !
وقـــتـی ..
حــــالـم ..
در واژه هــا هــم نــمی گنــــجــد …!

شکر که خدا هست

مهم نیست در این زمین خاکی چقدر تنها باشیم و چقدر حرفهایمان برای دیگران غیر قابل فهم باشد ، و وقت انسانها برایمان کم است،
شکر که خدا هست،
و او جبران تمام دلتنگی ها و مرهم تمام زخمهاست
هر وقت دلت خواست مهمانش کن در بهترین جائی که او می پسندد
در قلبت....
و به دستان خالی ات نگاه نکن تو فقط خانه ی دلت را برایش نگهدار اسباب پذیرایی با اوست....

ﺳﮑـﻮﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ

ﺳﮑﻮﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ !....
ﭼﻮﻥ ﺻﺪﺍﯼ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﮑﻮﺕ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﻡ !
ﺗﻮ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻓﺮﯾﺎﺩﻡ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﯾﮏ ﺑﺎﺭﻩ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﯼ !
ﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﮑﻮﺕ ﺭﺍ ﻫﺪﯾﻪ ﺩﺍﺩﯼ !!!...

اهای زمین یه لحظه تو نفس نزن

 

دلم گرفته آسمون نمیتونم گریه کنم


شکنجه میشم از خودم نمیتونم شکوه کنم


انگاری کوه غصه ها رو سینه من اومده


آخ داره باورم میشه خنده به ما نیومده

پس والسلام ای روزگار بی وفا...

در شب بی کسیم یاد تو مهتاب من است
محبت چه واژه غریبی
دنیا چه لغت عجیبی
عشق چه زیبا و چه خوبی
شادی چه واژه دروغی
تنها چه کلمه آشنایی
اشک همیشه تو با مایی
غم در وجود ما پرزندگی مثل صدف مثل درمرگ همیشه با ماست
مردن از غم من کاست خدای بزرگ و بی رقیب برای من تکیه ای هست و امیدپرواز برام یه آرزوست
رفتن به آسمون و نزدیک شدن به یک دوست
سلام اول و آمدن و بودن خداحافظی فقط برای رفتن
پس والسلام ای روزگار بی وفا... 

من و یک خاطره تلخ من و این یاد پر از غم

من و یک خاطره تلخ من و این یاد پر از غم

من و تنهایی مفرد من و این ساز خیالی

من و هر لحظه ی تاریک من و این عشق تو خالی

من و این زندگی زرد من و این دوست پوشالی



من از این آدما دل گیر من از این ثانیه دل سیر

من و منها شده تنها تو و اونها شدی آنها

تو دگـر لایق آهی چون سرا پا بت کفری

کبوتری است کلماتم

کبوتری است کلماتم
به جست و جوی مکانی،
تا مگر آشیانی بهر خود بر پا کند.

می‌گشاید و می گستراند بال
تا کند پرواز، پرواز، و بازهم پرواز.

ترانه‌ام آزاد ترانه ایست