ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻢ

ﻫﻤﻪ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻨﺪ :
ﭼﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﯼ ﻣﺒﻬﻢ ﺁﺏ؟
ﭼﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﻫﻤﻬﻤﻪ ﯼ ﺩﻟﮑﺶ ﺑﺮﮒ ؟
ﭼﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﯼ ﺁﻥ ﺍﺑﺮ ﺳﭙﯿﺪ
ﺭﻭﯼ ﺍﯾﻦ ﺁﺑﯽ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻠﻨﺪ
ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﮊﺭﻓﺎﯼ ﺧﯿﺎﻝ
ﭼﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺕ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﻫﺎ ؟
ﭼﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﮐﻮﺷﺶ ﺑﯽ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﻮﺝ ؟
ﭼﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﺧﻨﺪﻩ ﯼ ﺟﺎﻡ ؟
ﮐﻪ ﺗﻮ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ
ﻣﺎﺕ ﻭ ﻣﺒﻬﻮﺕ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﯼ ! ؟
ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﺑﺮ
ﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﺏ
ﻧﻪ ﺑﻪ ﺑﺮﮒ
ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺁﺑﯽ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻠﻨﺪ
ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺧﻠﻮﺕ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﻫﺎ
ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺁﺗﺶ ﺳﻮﺯﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﻟﻐﺰﯾﺪﻩ ﺑﻪ ﺟﺎﻡ
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻤﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻢ
ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻢ
ﺍﯼ ﺳﺮﺍﭘﺎ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺑﯽ
ﺗﮏ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻢ
ﻫﻤﻪ ﻭﻗﺖ
ﻫﻤﻪ ﺟﺎ
ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻢ