شعر معروف امام خمینی (ره) و جواب زیبای آیت الله خامنه ای به آن...

امام : من به خــال لبت ای دوست گرفتار شدم چشم بیمـــار تـو را دیـدم و بیمار شــدم

آقا : تــو که خــود خال لبی از چه گرفتــار شدی تو طبیب همــه ای از چه تو بیمار شدی


امام : فــارغ از خود شــدم و کوس اناالحق بزدم همچــو منصــور خریـــدار سـر دار شـدم

آقا : تو که فــارغ شـده بودی ز همه کون و مکان دار منصــور بریدی همه تن دار شدی


امام : غـم دلـدار فکنده است به جانـم، شــرری که به جــان آمــدم و شهــــره بازار شدم

آقا : عشق معشوق و غم دوست بزد بر تو شرر ای که در قــول و عمل شهره بازار شدی


امام : درِ میخـــانه گشایـید به رویـم، شب و روز که من از مسجد و از مدرسه، بیزار شدم

آقا : مسجـد و مدرسـه را روح و روان بخشیــدی وه کــه بر مسجدیــان نقطــه پرگار شدی


امام : جــــامه زهــد و ریــا کَندم و بر تـن کـــردم خرقــه پیــــر خرابـــاتی و هشیــار شـدم

آقا : خـرقــه پیــر خـرابـاتـی مـــا سیـــره تـوسـت امــت از گفتـــه در بــار تو هشیـار شدی


امام : واعــظ شـهـــر کـــه از پنـــد خـود آزارم داد از دم رنـــد می آلـــوده مـددکـــار شـــدم

آقا : واعــظ شـهـــر هـمـــه عمــر بــزد لاف منـی دم عیسی مسیـــح از تـــو دیــدار شدی


امام : بگذاریــــد کـه از بتـکـــــده یــادی بـکنــــم من که با دســت بت میکــده بیـدار شـدم

آقا : یـــادی از مـــا بنمــا ای شـده آسوده ز غم ببریــدی ز همــه خلـق و به حق یار شدی