نمیگذارم فردا نگرانم کند

من عاشق امروزم
دیروز را که نمیتوانم جان دوباره ببخشم،
برای همیشه دیروزم گذشته است،
تمام شده است،
اما هنوز امیدی هست،
از دیروزم درس میگیرم،
تا امروزم را بسازم،
من عاشق امروزم...
امروز،
همین حالا،
این لحظه،
نمیگذارم فردا نگرانم کند،
شاید هیچ وقت فردایی نداشته باشم،
شادیها، موفقیتها،لبخندهای فردا نباید ذوق زده ام کند،
مشکلات، نا امیدیها و اشکهای فردا که از راه نرسیده که نگرانش شوم،
من عاشق امروزم...
هدیه خداوندست،

آقا یه کربلا میخوام فقط همین

تو رومو نزن زمین

آقا یه کربلا میخوام فقط همین

حالم رو بیا ببین

بزار که زاءر تو باشم اربعین



بیزارم از آن عشق که عادت شده باشد

بیزارم از آن عشق که عادت شده باشد
یا آن که گدایی محبت شده باشد
دلگیرم از آن دل که در آن حس تملک
تبدیل به غوغای حسادت شده باشد
دل در تب و طوفان تنوع طلبی چیست؟
باغی ست که آلوده به آفت شده باشد
خودبینی و خودخواهی اگر معنی عشق است،
بگذار که آیینه نفرت شده باشد!
از وهن خیانت به امانت چه بگویم
آنجا که خیانت به خیانت شده باشد!
شرمنده عشقیم و دل منجمد ما
جا دارد اگر غرق خجالت شده باشد
مقصود من از عشق نه این حس مجازی ست
ای عشق مبادا که جسارت شده باشد!

بی تو خشکیدم و لطف تبری می خواهم

نه سراغی ، نه سلامی...خبری می خواهم
قدر یک قاصدک از تو اثری می خواهم
خواب و بیدار، شب و روز به دنبال من است؛
جز مگر یاد تو یار سفری می خواهم؟
در خودم هر چه فرو رفتم و ماندم کافی است
رو به بیرون زدن از خویش، دری می خواهم
بعد عمری که قفس واشد و آزاد شدم
تازه برگشتم و دیدم که پری می خواهم
سر به راهم تو مرا سر به هوا می خواهی
پس نه راهی، نه هوایی، نه سری می خواهم
چشم در شوق تو بیدارتری می طلبم
دلِ در دام تو افتاده تری می خواهم
در زمین ریشه گرفتم که سرافراز شوم
بی تو خشکیدم و لطف تبری می خواهم

گه دو خط شعری نویسم از غم این روزگار

گه شکایت از خودم, گه شاکی از این روزگار
گه رفاقت با دلم, گه بر سرش منت گذار

گه ز او دلگیرم و گه می شوم امیدوار
گه ز خود نومیدم و گه می شوم رویا گذار

گه صبوری پیشه ام, گه می شوم بی تاب یار
گه ز او غمگین و نالان, وانگهی باز بی قرار

گه غمم بر دل کشم, گه می زنم فریاد یار
گه قلم با من غریبه, گه نویسم یاد یار

اذان کربلا را دوست دارم

 

اذان کربلا را دوست دارم
حریم نینوارا دوست دارم
مقیم بارگاه شهر عشقم
غریب آشنا را دوست دارم
صفایى جز رخ دلبر ندارم
که یار با صفا را دوست دارم
غلام درگه سلطان عشقم
عزیز مصطفى را دوست دارم
خدا در سینه ام رازى نهفته
که خاک کربلا را دوست دارم