۱۴
دی ۹۲
کاش دلها آنقدر پاک و خالص بودند که دعا ها قبل از پایین آمدن دست ها مستجاب می شد
کاش آسمان حرف کویر را می فهمید و اشک خود را نثار گونه های خشک کویر می کرد
کاش واژه حقیقت آنقدر با لبها صمیمی بود که برای بیان کردن آن نیازی به شهامت نبود
کاش مهتاب با کوچه های تاریک آشنا بود
کاش بهار آنقدر مهربان بود که باغ را به دست خزان نمی سپرد
و ای کاش دوستی به قدری حرمت داشت که شکستنش به این زودی ها رخ نمیداد
