حسین بن علی(ع) از عاقلان دیوانه می سازد ...

چنان شمعی که از اطرافیان پروانه می سازد

حسین بن علی(ع) از عاقلان دیوانه می سازد ...

ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﻛﻪ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺳﺖ ﻛﺮﺑﻼ

 

اباعبدالله:

ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﻛﻪ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺳﺖ ﻛﺮﺑﻼ

ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺗﺮ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻧﻤﺮﺩﻩ ﺳﺖ ﺩﺭ ﺣﺮﻡ

ﮔﺮ ﻳﻚ ﻧﻔﺲ ﺯﻋﻤﺮ ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ

ﻧﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻲ ﺭﺳﺪ ﺍﺯ ﺁﻩِ ﺁﺧﺮﻡ...

...

کوه دردی تو چه کردی که دل عاشق بی طاقته

جبرئیلم مثل ما تو جانمازش مهر تربته



ای که دم می زنی از عشق حسین بن علی (ع)

خواب بودم، خواب دیدم مرده ام/
بی نهایت خسته و افسرده ام/
تا میان گور رفتم دل گرفت/
قبر کن سنگ لحد را گل گرفت/
روی من خروارها از خاک بود/
وای، قبر من چه وحشتناک بود!
بالش زیر سرم از سنگ بود/
غرق ظلمت، سوت و کور تنگ بود/
هر که آمد پیش، حرفی راند و رفت/
سوره ی حمدی برایم خواند و رفت/
خسته بودم هیچ کس یارم نشد/
زان میان یک تن خریدارم نشد/
نه رفیقی، نه شفیقی، نه کسی/
ترس بود و وحشت و دلواپسی/
ناله می کردم ولیکن بی جواب/
تشنه بودم، در پی یک جرعه آب/
آمدند از راه نزدم دو ملک/

گفتگوی این روزهای ما با امام عصر و پاسخ ایشان:

جهت دیدن شش گوشه دلم تاب ندارد
نگهم خواب ندارد
قلمم گوشه ی دفتر
غزل ناب ندارد
همه گویند به انگشت اشاره
مگر این عاشق دیوانه دلسوخته ارباب ندارد؟
تو کجایی؟
شده ام باز هوایی

میله های قفسم را نشمارم چه کنم؟

شاهد مرگ غم انگیز بهارم چه کنم؟

ابر دلتنگم اگر زار نبارم چه کنم؟

 

نیست از هیچ طرف راه برون شد زشبم

زلف افشان تو گردیده حصارم چه کنم؟

 

صلی الله علیک یا اباعبدالله

راست گفتند عالم یعنی کربلا.

راست گفتند که عالم از چهار عنصر تشکیل شده.آب، آتش ، خاک، هوا..
آبی که از او دریغ کردند.
آتشی که به خیمه های او زدند.
خاکی که سجده گاه میلیونها عاشق است.
و هوایی که بر دلمان مانده است.
راست گفتند عالم یعنی کربلا.
صلی الله علیک با أبا عبدلله

ﺣﺮّ ﭘﺸﻴﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﺍﻡ ﻳﺎ ﺣﺴﻴﻦ

 

 

ﻳﻮﺳﻒ ﺯﻫﺮﺍ ! ﺯﺷﻤﺎ ﭘُﺮ ﺷﺪﻡ
ﺗﺎ ﻛﻪ ﺍﺳﻴﺮ ﺗﻮ ﺷﺪﻡ ﺣُﺮ ﺷﺪﻡ
ﺍﺯ ﺩﻝ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﻪ ﺳﻮﻳﺖ ﭘﺮ ﺯﺩﻡ
ﺁﻣﺪﻡ ﻭ ﺣﻠﻘﻪ ﺑﺮﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺯﺩﻡ
ﺁﻣﺪﻩﺍﻡ ﺗﺎ ﻛﻪ ﻗﺒﻮﻟﻢ ﻛﻨﻲ
ﺧﺎﻙ ﺭﻩ ﺁﻝ ﺭﺳﻮﻟﻢ ﻛﻨﻲ
ﺣﺮّ ﭘﺸﻴﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﺍﻡ ﻳﺎ ﺣﺴﻴﻦ
ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺗﻮ ﺍﻡ ﻳﺎ ﺣﺴﻴﻦ
ﻳﻚ ﻧﮕﻪ ﺍﻓﻜﻦ ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺘﻢ ﺑﮕﻴﺮ
ﺍﻱ ﭘﺴﺮ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﮕﻴﺮ
ﺭﻭﺯ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺩﻝ ﺑﺎﺧﺘﻢ

من فقط دلتنگ توأم و دیگر هیچ..

این روزها دلم کاسه خون است و چشمم دریای اشک...
منتظر کوچکترین فرصتم!
بغضم می شکند واشکم سرازیر می شود..
میگویند چه دل نازک شده است، افسرده شده، حالش خیلی بد است...
کسی نمی داند من فقط دلتنگ توأم..
اشکهای دلتنگی ام را لابلای حرفهاشان خالی میکنم ...
نگرانند..نگران من!!
چقدر با من مهربان شده اند!
می ترسند حرفی بزنند دلم را بشکنند!
ولی من همانم، اشکهایم بخاطر توست...
من فقط دلتنگ توأم و دیگر هیچ..