فرقی نمیکند که چرا فرق میکند!
شبهای جمعه کرب و بلا، فرق میکند
بی شک گدای کرببلا، هر چه هم ندار
با یک گدای بی سر و پا فرق میکند
اصلا گدای شاه شدن، پادشاهی است!
اینجا حساب شاه و گدا فرق میکند
هر روضه خوان اهل دلی لمس کرده است
در این دیار، سوز صدا فرق میکند
دریای رحمت است بیابان این بهشت
اینجا خروش لطف خدا فرق میکند
هر جای کربلا فوران اجابت است
اما به زیر قبه دعا فرق میکند
با مکه و مدینه و قم، مشهد و نجف
اینجا خلاصه با همه جا فرق میکند
این اربعین اگر نروم تا به کربلا ...
بر زایران کرببلا غبطه میخورم ...
دلم گرفته اباالفضل بیا و یاری کن
به خاطر دل زینب مرا تو راهی کن
تمام سینه زنانت شدند راهی و من
در حسرت حرمت مانده ام تو کاری کن
حالا که من، از حرم دورم
درمونم صبر ِ، آخه مجبورم
یه سلام میدم با حسرت، طرف کربلا
آرزو دارم بمیرم حرم کربلا
حسین جان گوشه ی چشمی که حرف ها دارم
دلم گرفته ٬ فقط شوق کربلا دارم …
گفتمش نقاش
نقشی بکش از زندگی
با قلم نقش حبابی بر لب دریا کشید
گفتمش چون می کشی تصویر مردان خدا
تک درختی در بیابان یکه و تنها کشید
گفتمش نامردمان این زمان را نقش کن
عکس یک خنجرزپشت سر پی مولا کشید
گفتمش راهی بکش کان ره رساند مقصدم
راه عشق و عاشقی و مستی ونجوا کشید
گفتمش تصویری از لیلی ومجنون رابکش
عکس حیدر(ع) در کنار حضرت زهرا(س)کشید
خواب بودم، خواب دیدم مرده ام/
بی نهایت خسته و افسرده ام/
تا میان گور رفتم دل گرفت/
قبر کن سنگ لحد را گل گرفت/
روی من خروارها از خاک بود/
وای، قبر من چه وحشتناک بود!
بالش زیر سرم از سنگ بود/
غرق ظلمت، سوت و کور تنگ بود/
هر که آمد پیش، حرفی راند و رفت/
سوره ی حمدی برایم خواند و رفت/
خسته بودم هیچ کس یارم نشد/
زان میان یک تن خریدارم نشد/
نه رفیقی، نه شفیقی، نه کسی/
ترس بود و وحشت و دلواپسی/
ناله می کردم ولیکن بی جواب/
تشنه بودم، در پی یک جرعه آب/
آمدند از راه نزدم دو ملک/
تیره شد در پیش چشمانم فلک/
یک ملک گفتا: بگو دین تو چیست؟
دیگری فریاد زد: رب تو کیست؟
گر چه پرسش ها به ظاهر ساده بود/
لرزه بر اندام من افتاده بود/
هر چه کردم سعی تا گویم جواب/
سدّ نطقم شد هراس و اضطراب/
از سکوتم آن دو گشته خشمگین/
رفت بالا گرزهای آتشین/
آسمان تاب نیاورد محرم برسد
اولین مستمع و گریه کنش باران است
