ﺑﮕﺬﺍﺭ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻢ ﺑﺮﺍﯼ...

ﺑﮕﺬﺍﺭ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﻋـ ـ ـﺎﻃﻔﻪ ﺍﮮ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﻭ בﻧﯿﺎﯾﮯ ﮐﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﺍﺯ ﺣﯿﻮﺍﻧﺎﺕ בﺍﺭב
ﺍﻣﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭘﺎ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﻭ ﻋﺮﯾﺎﻥ ﻣﯿـבﻭב
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﺴﺎﻧﮯ ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﮐﻮﺭﻩ ﻫﺎﮮ
ﻣﺮﯾﺦ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ!
ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﮮ בﻟﺶ ﺭﺍ ﻧﻤﮯ ﺷﻨﺎﺳـב

فریاد امینی

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﻓﺘﺮﯼ ﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﺳﺖ ...

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﻓﺘﺮﯼ ﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﺳﺖ ...
ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺷﺐ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺧﺎﮎ ....
ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﻫﻤﺪﻡ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻣﺎﺳﺖ
ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﻫﻤﺴﻔﺮ ﺳﺨﺘﯽ ﻣﺎﺳﺖ ...
ﭼﺸﻢ ﺗﺎ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﯿﻢ ﻋﻤﺮﻣﺎﻥ ﻣﯿﮕﺬﺭﺩ ...
ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﻫﻤﺴﻔﺮﯾﻢ !!.......

مثل هر بار برای تو نوشتم

مثل هر بار برای تو نوشتم:

دل من خون شد ازین غم، تو کجایی؟

و ای کاش که این جمعه بیایی!

دل من تاب ندارد، همه گویند به انگشت اشاره، مگر

این عاشق دلسوخته ارباب ندارد؟

ﺯ ﻭﺻﺎﻝ ﺗﻮ ﺧﻤﺎﺭﻡ ﺳﺮ ﻣﺨﻠﻮﻕ ﻧﺪﺍﺭﻡ

ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ
ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ﮔﻨﺞ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺳﻮﺩ ﻭ ﺯﯾﺎﻥ ﺭﺍ
ﻧﻔﺴﯽ ﯾﺎﺭ ﺷﺮﺍﺑﻢ ﻧﻔﺴﯽ ﯾﺎﺭ ﮐﺒﺎﺑﻢ
ﭼﻮ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻭﺭ ﺧﺮﺍﺑﻢ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺩﻭﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ
ﺯ ﻫﻤﻪ ﺧﻠﻖ ﺭﻣﯿﺪﻡ ﺯ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﺯ ﺭﻫﯿﺪﻡ
ﻧﻪ ﻧﻬﺎﻧﻢ ﻧﻪ ﺑﺪﯾﺪﻡ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﮐﻮﻥ ﻭ ﻣﮑﺎﻥ ﺭﺍ
ﺯ ﻭﺻﺎﻝ ﺗﻮ ﺧﻤﺎﺭﻡ ﺳﺮ ﻣﺨﻠﻮﻕ ﻧﺪﺍﺭﻡ

ﺑﻤﺎﻥ

ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺳﭙﯿﺪﻩ ؛ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﺳﻦ ﻭ ﺷﺒﻨﻢ
ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺎﻗﻪ ﮔﻨﺪﻡ، ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﺭﻩ ﻣﺮﯾﻢ
ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﺯﮐﯽ ﺧﻮﺍﺏ ﯾﮏ ﺑﻨﻔﺸﻪ ﯼ ﺯﯾﺒﺎ
ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺭﺵ ﺑﺎﺭﺍﻥ، ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﺑﯽ ﺩﺭﯾﺎ
ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎﮐﯽ ﮐﻮﺛﺮ، ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻤﺮ ﺷﺒﻨﻢ ﺑﯽ ﺗﺎﺏ
ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻭﯾﺶ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﻣﻬﺘﺎﺏ

یک لحظه سکوت برای لحظه هایی که خودمان نیستیم

لحظه هایی هستند
که هستیم
چه تنها ، چه در جمع
اما خودمان نیستیم
انگار روحمان می رود
همانجا که می خواهد
بی صدا
بی هیاهو
همان لحظه هایی که

چرا غزل ؟

 

گفتی غزل بگو ، غزل من ، چرا غزل ؟
وقتی که میشود مغازله فرمود در عمل

بیهوده است شعر و غزل ، وزن و قافیه
مستفعلن مفاعل مستفعلن فعل

شعر و غزل زبان زمان فراق بود
حالا که در کنار منی ، بوسه و بغل

سر تا به پا تو خود غزل نا سروده ای
وقتی که اصل هست عزیزم چرا بدل ؟

قلمت را بردار ، روی کاغذ بنویس :

قلمت را بردار ،
بنویس از همه خوبیها ، زندگی , عـشق ، امیـــد
و هر آن چیز که بر روی زمین زیبا است
گل مــریــم ، گـل رز
بنویس از دل یک عاشق بی تاب وصال
از تـمنـــا بنویس
از دل کوچک یک غنچه که وقت است دگر باز شود
از غروبی بنویس که چون یاقوت و شقایق سرخ است
بنویس از لبخند
از نگاهی بنویس که پر از عشق به هر سوی جهان می نگرد
قلمت را بردار ، روی کاغذ بنویس :
زندگی با همه تلخی ها شیرین است ...!!

"علی‌ صوفی"

گاهی دلم برای خودم تنگ می شود

گاهی دلم برای خودم تنگ می شود
گاهی دلم برای باورهای گذشته ام تنگ می شود
گاهی دلم برای پاکیهای کودکانه ی قلبم میگیرد
گاهی دلم از آنهایی که در این مسیر بی انتها آمدند و رفتند خسته می شود
گاهی دلم از کسانی که ناغافل دلم را میشکنند میگیرد

صدحیف که تکرار ندارد، آن روز ها

سال ها در گذرند
ماه ها ، ساعت ها،
چه شتابی دارند این روزها ثانیه ها
انگار همین دیروز بود
کودکی محو تخیل بودم
گوشه ای خلوت، بی خیال از همه جا