ﺯ ﻭﺻﺎﻝ ﺗﻮ ﺧﻤﺎﺭﻡ ﺳﺮ ﻣﺨﻠﻮﻕ ﻧﺪﺍﺭﻡ

ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ
ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ﮔﻨﺞ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺳﻮﺩ ﻭ ﺯﯾﺎﻥ ﺭﺍ
ﻧﻔﺴﯽ ﯾﺎﺭ ﺷﺮﺍﺑﻢ ﻧﻔﺴﯽ ﯾﺎﺭ ﮐﺒﺎﺑﻢ
ﭼﻮ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻭﺭ ﺧﺮﺍﺑﻢ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺩﻭﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ
ﺯ ﻫﻤﻪ ﺧﻠﻖ ﺭﻣﯿﺪﻡ ﺯ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﺯ ﺭﻫﯿﺪﻡ
ﻧﻪ ﻧﻬﺎﻧﻢ ﻧﻪ ﺑﺪﯾﺪﻡ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﮐﻮﻥ ﻭ ﻣﮑﺎﻥ ﺭﺍ
ﺯ ﻭﺻﺎﻝ ﺗﻮ ﺧﻤﺎﺭﻡ ﺳﺮ ﻣﺨﻠﻮﻕ ﻧﺪﺍﺭﻡ
ﭼﻮ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺻﯿﺪ ﻭ ﺷﮑﺎﺭﻡ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺗﯿﺮ ﻭ ﮐﻤﺎﻥ ﺭﺍ
ﭼﻮ ﻣﻦ ﺍﻧﺪﺭ ﺗﮏ ﺟﻮﯾﻢ ﭼﻪ ﺭﻭﻡ ﺁﺏ ﭼﻪ ﺟﻮﯾﻢ
ﭼﻪ ﺗﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﭼﻪ ﮔﻮﯾﻢ ﺻﻔﺖ ﺍﯾﻦ ﺟﻮﯼ ﺭﻭﺍﻥ ﺭﺍ
ﭼﻮ ﻧﻬﺎﺩﻡ ﺳﺮ ﻫﺴﺘﯽ ﭼﻪ ﮐﺸﻢ ﺑﺎﺭ ﮐﻬﯽ ﺭﺍ
ﭼﻮ ﻣﺮﺍ ﮔﺮﮒ ﺷﺒﺎﻥ ﺷﺪ ﭼﻪ ﮐﺸﻢ ﻧﺎﺯ ﺷﺒﺎﻥ ﺭﺍ
ﭼﻪ ﺧﻮﺷﯽ ﻋﺸﻖ ﭼﻪ ﻣﺴﺘﯽ ﭼﻮ ﻗﺪﺡ ﺑﺮ ﮐﻒ ﺩﺳﺘﯽ
ﺧﻨﮏ ﺁﻥ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻧﺸﺴﺘﯽ ﺧﻨﮏ ﺁﻥ ﺩﯾﺪﻩ ﺟﺎﻥ ﺭﺍ
ﺯ ﺗﻮ ﻫﺮ ﺫﺭﻩ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺯ ﺗﻮ ﻫﺮ ﻗﻄﺮﻩ ﭼﻮ ﺟﺎﻧﯽ
ﭼﻮ ﺯ ﺗﻮ ﯾﺎﻓﺖ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ
ﺟﻬﺖ ﮔﻮﻫﺮ ﻓﺎﯾﻖ ﺑﻪ ﺗﮏ ﺑﺤﺮ ﺣﻘﺎﯾﻖ
ﭼﻮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﺭﻓﺘﻦ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﭘﺎﯼ ﺩﻭﺍﻥ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﺳﻼﺡ ﺍﺣﺪ ﺗﻮ ﺭﻩ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺰﺩﯼ ﺗﻮ
ﻫﻤﻪ ﺭﺧﺘﻢ ﺳﺘﺪﯼ ﺗﻮ ﭼﻪ ﺩﻫﻢ ﺑﺎﺝ ﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ
ﺯ ﺷﻌﺎﻉ ﻣﻪ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺯ ﺧﻢ ﻃﺮﻩ ﭘﯿﭽﺎﻥ
ﺩﻝ ﻣﻦ ﺷﺪ ﺳﺒﮏ ﺍﯼ ﺟﺎﻥ ﺑﺪﻩ ﺁﻥ ﺭﻃﻞ ﮔﺮﺍﻥ ﺭﺍ
ﻣﻨﮕﺮ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺑﻼ ﺭﺍ ﺑﻨﮕﺮ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻭﻻ ﺭﺍ
ﻣﻨﮕﺮ ﺟﻮﺭ ﻭ ﺟﻔﺎ ﺭﺍ ﺑﻨﮕﺮ ﺻﺪ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ
ﻏﻢ ﺭﺍ ﻟﻄﻒ ﻟﻘﺐ ﮐﻦ ﺯ ﻏﻢ ﻭ ﺩﺭﺩ ﻃﺮﺏ ﮐﻦ
ﻫﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺏ ﻃﻠﺐ ﮐﻦ ﻓﺮﺝ ﻭ ﺍﻣﻦ ﻭ ﺍﻣﺎﻥ ﺭﺍ
ﺑﻄﻠﺐ ﺍﻣﻦ ﻭ ﺍﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﮕﺰﯾﻦ ﮔﻮﺷﻪ ﮔﺮﺍﻥ ﺭﺍ
ﺑﺸﻨﻮ ﺭﺍﻩ ﺩﻫﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﮕﺸﺎ ﺭﺍﻩ ﺩﻫﺎﻥ ﺭﺍ