چه قدر حس زلالی ست شاعرت باشم
شریک خلوت شب های خاطرت باشم
چه قدر با تو قشنگ است منتظر ماندن
قطار باشی و من هم مسافرت باشم
قرار باشد و بوسه، درخت باشد و برگ
به کوچه کوچه ی پاییز، عابرت باشم
سکوت باشی و خواهش، کلید باشم و در
شراب باشد و بستر، مجاورت باشم
همین دو جمله ی کوتاه راز خوشبختی ست:
به خاطر تو بمانم... به خاطرت باشم...
مسعود جعفری
سوختن با تو به پروانه شدن می ارزد
عشق اینبار به دیوانه شدن می ارزد
گرچه خاکسترم و همسفر باد ولی
جستجوی تو به بی خانه شدن می ارزد
تیشه بر ریشه ی قصری که در آن شیرین نیست
بیستون بی تو به ویرانه شدن می ارزد
یوسفم سینه ی من پیرهن پاره ی من
ننگ این قصه به افسانه شدن می ارزد
خاک خامم عطش آتش و می در دل من
بزن آتش که به پیمانه شدن می ارزد
شانه ام زیر غم عالم و آدم اما
یک نفس زیر سرت شانه شدن می ارزد
فروغی چه زیبا میگفت :
اگر یاد کسی هستیم این هنـر اوست ، نه هنـر ما ...!
چقـدر زیبـاست کسـی را دوسـ♥ــت بـداریـم
نـه برای نیــاز ...
نـه از روی اجبــار ...
و نـه از روی تنهایـی ...
فقـط بـرای اینـکه ارزشـش را دارد ♥
ادعای بی تفاوتی سخت است!
آن هم
نسبت به کسی که
زیباترین حس دنیارا
با او تجربه کرده ای.....!
تو را دوست‌تر می‌دارم از سرزمین‌ِ خویش !
سرزمینی که خلاصه‌ی بَند است
و پیراهن حبسیان را
به عریانی‌ِ جان‌ِ من بخشیده
هم از روز نخست‌ِ میلادِ دیده‌گان‌ِ گریانم !
دوست‌ترت می‌دارم از خورشید
که دیری‌ست سرزدن در این دامنه را ـ به حیله ـ لاف می‌زند !
دوست‌ترت می‌دارم از ماه
که جراحت‌ِ پنجه‌ی هزار پلنگ عاشق را بر چهره دارد !
دلـم را سپـردم بـه بنـگاه دنیـا
و هـی آگهـی دادم اینجـا و آنجـا
و هـر روز بـرای دلـم مشتـری آمـد و رفـت
و هـی ایـن و آن سرسری آمـد و رفـت
ولـی هیـچ کـس اتـاق دلـم را تمـاشـا نکـرد
دلـم قفـل بـود کسـی قفـل قـلب مـرا وا نکـرد
یکـی گفـت:چـرا ایـن اتـاق پـر از دود و آه اسـت
یکـی گفـت: چـه دیـواره هـایـش سیـاه اسـت
یکـی گفـت:چـرا نـور اینجـا کـم اسـت
کاش زندگی از آخر به اول بود..
پیر بدنیا می آمدیم..
آنگاه در رخداد یک عشق جوان میشدیم..
سپس کودکی معصوم می شدیم ودر،
نیمه شبی با نوازش های مادر آرام میمردیم...!!!
✘خـَسـتـــــــــــِــه ام ✘
ﺍﺯ کـَمــــــــی هـــــــَم بیشتر ...
فـــــَ ـــــــراتـــــَ ــر اَز تَـصـَـــــوّرَتــــــــــــــ …
سـَخـتـــــــ اَسـت بَـرایــــ ـــــَمـ تــــوصـیـفَــــــــش ...
تــــــــا بــه حـــ ـــال نِـمـیـــــدانـــ ــم دیـــــــــده ای …؟
" دَرمـــــــانـــــدِگـی " و " بــــــــی قــــــَراری " را یـا نــــه …؟
بـُغــــــــضِ
فـــــــُـرو خــــــُورده دَر گـَلـــــــو را یـا نــــه …؟
بـَـــــهـانــــــــِه گـــــــیـری هــــــــای دِلِ بـــــــــی
قَــــرار را و یــــــــــــا ...
غــــــــــَمِ نَـهـُفـــــتـه دَر
نـِگـاهـــــی را …
کـــــــــــــِه بــــــــــــــآوَر کـــــــُن هـیــچ یـــــــِــــک اَز اینـــــــها دیـدَن نـَدارد …
چِنــــــیـن اَسـت این روزهای من ……
هیچ انسانی دوست ندارد بمیرد، اما همه آنها دوست دارند به " بهشت " بروند...
اما ای انسانها... برای رفتن به " بهشت " ... اول باید مرد
مانند یک بهار…. مانند یک عبور….
از راه میرسی و مرا تازه میکنی.
همراه تو هزار عشق از راه میرسد
همراه تو بهار…
