ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺁﺩﻣﺎ

ﺩﯾﺪﻡ ﻣﯿﮕﻦ ﺧﺪﺍﺧﯿﻠﯽ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﻪ
ﺭﻓﺘﻢ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﻭﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﻣﺶ ﺑﻬﻢ ﺑﺪﻩ 5 ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﻋﻤﺮﻡ ﮐﻢ
ﮐﻦ
ﮔﻔﺘﺶ: ﻧﻤﯿﺸﻪ
ﮔﻔﺘﻢ :ﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﻋﻤﺮﻡ ﮐﻢ ﮐﻦ
ﮔﻔﺘﺶ: ﻧﻤﯿﺸﻪ
ﮔﻔﺘﻢ : ﭘﻮﻧﺰﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﺍﺯﻋﻤﺮﻡ ﮐﻢ ﮐﻦ
ﮔﻔﺘﺶ: ﻧﻤﯿﺸﻪ
ﮔﻔﺘﻢ :ﺧﺪﺍﺟﻮﻥ ﮐﻞ ﻋﻤﺮﻣﻮ ﻣﯿﺪﻡ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻤﻮﻧﻢ ﺍﻣﺎ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻭﻥ !!
ﺧﺪﺍﺑﻐﻀﺶ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ :
ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺁﺩﻣﺎ
"" ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﺩﺕ""
ﺑﻤﯿﺮﯼ ﻫﻢ ﻓﺎﯾﺪﻩ ﻧﺪﺍﺭﻩ !..

ﮐﻢ ﮐﻢ ﻳﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮔﺮﻓﺖ

ﭘﺎﯼ ﻫﺮ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺎﺵ ...
ﮐﻢ ﮐﻢ ﻳﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮔﺮﻓﺖ
ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻇﺮﻳﻒ ﻣﻴﺎﻥ ﻧﮕﻬﺪﺍﺷﺘﻦ ﻳﮏ ﺩﺳﺖ
ﻭ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﻳﮏ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ

این شبها از بهر درمانم بیا، من بی قرارم

رحمی نما بر حال بی حالم که بیمارم
این شبها از بهر درمانم بیا، من بی قرارم
کاش اندر این ماه روی ماهت را ببینم
یکدم نگاهم کن که من رسوای این یارم
هر دم به سوی تو شدم بر راه عشقی
بر خود رسیدم،من خودم بن بست و دیوارم
در هر نفس بر قلب بیمارم ببار ابر بهاری
من یک درخت خشک و بی بارم


...ممنوع است

دل من ، حوصله کن ، داد زدن ممنوع است
کم بکن این گله ، فریاد زدن ممنوع است

بین این قوم که هر کار ثوابی است ، کباب
دل دلسوخته را باد زدن ممنوع است

تیشه بر ریشه فرهاد زدن ، شیرین است
حرفی از پیشه فرهاد زدن ممنوع است

شادی از منظر این قوم ، گناهی است بزرگ
بزن آهنگ ، ولی شاد زدن ممنوع است...


غنای غم

از غم جدا مشو که غنا می دهد به دل
                 اما چه غم، غمی که خدا می دهد به دل
گریان فرشته ایست که در سینه های تنگ،
                 از اشک چشم نشو و نما می دهد به دل
تا عهد دوست خواست فراموش دل شدن،
                 غم می رسد به وقت و وفا می دهد به دل
دل پیشواز ناله رود ارغنون نواز

ای خدای کریم

ای بردبار،
ای بزرگوار،
ای زنده و ای پاینده،
ای آمرزنده گناه،
ای پذیرنده گناه،
ای بزرگ نعمت،
ای دیرینه احسان

سپاس و هزاران بار سپاس

خدایا بی تو بودن سخت است ...
من کجای این جهان هستی ایستاده ام !؟

خداوندا :
به خاطر نعمت هایی که اگر دهها ، نه 
بلکه هزاران عمر نوح به من دهی تا 
شمارش آنها کنم ، نخواهم توانست شمرد سپاس ...

به طرز عجیب و احمقانه ای دلم برایت تنگ است

به طرز عجیب و احمقانه ای دلم برایت تنگ است
دلخوشی ها کم نیست
آدمهای دور و برم هم کم نیستند
می آیند لبخندی روی لبم می‌نشانند و می‌روند ولی دلتنگی عجیبی همیشه و همه جا همراه من است
نمی‌دانم این روزهایت چطور می‌گذرد... نمی‌دانم تو هم دلتنگی یا نه

آدمی اگر پیامبر هم باشد از زبان مردم آسوده نیست

 

آدمی اگر پیامبر هم باشد از زبان مردم آسوده نیست، زیرا:

اگر بسیار کار کند، میگویند احمق است !

اگر کم کار کند، میگویند تنبل است !

اگر بخشش کند، میگویند افراط میکند !

اگر جمع گرا باشد، میگویند بخیل است !

آسان است برای من

 

 

آسان است برای من

که خیابان ها را تا کنم

و در چمدانی بگذارم که صدای باران را به جز تو کسی نشنود

آسان است به درخت انار بگویم انارش را خود به خانه ی من آورد

آسان است آفتاب را سه شبانه روز بی آب و دانه رها کنم