ای ساربان آهسته ران، کارام جانم می رود

ای ساربان آهسته ران، کارام جانم می رود
وان دل که با خود داشتم، با دلستانم می رود

گفتم به نیرنگ و فسون، پنهان کنم ریش درون
پنهان نمی ماند که خون، بر آستانم می رود

من مانده ام مهجور از او، بیچاره و رنجور ازو
گویی که نیشی دور ازو، بر استخوانم میرود

"اگر دیوانگی کردم دلم خواست

 

 

"اگر دیوانگی کردم دلم خواست ز خود بیگانگی کردم دلم خواست

اگر که اعتماد چشم بسته به خصم خانگی کردم دلم خواست

اگر تا اوج خودسوزی پریدم نظر کرده به بال عشق بودم

اگر لب تشنه از دریا گذشتم به دنبال زلال عشق بودم

برای آسمان غم گرفته ی تو ماه می شوم

تو می روی
برای رفتن تو راه می شوم !
تو پلک می زنی
و من
برای چشم های غم گرفته ات نگاه می شوم !
تو خسته می شوی
و من
برای خستگی تو
چه عاشقانه تکیه گاه می شوم . . . !
دلت گرفته است ؟
پا به پای گریه های تو
بغض و اشک و آه می شوم !
سکوت می کنی و من
به احترام خلوتت
به شب پناه می برم
سیاه در سیاه می شوم . . . !
همیشه آخر تمام شکوه ها
به چشم های عاشقت که می رسم
سکوت می کنم
و باز برای آسمان غم گرفته ی تو ماه می شوم ….

عجیب ، آدم را آرام مـیکنند !!

بعضــی اشــکها هستند
بــــی دلیل
بـــی بهانـــه
یـــک دفعـــه
نیمه ی شب
عجیب ، آدم را آرام مـیکنند !!

دلم کسی را می خواهد که شبیه هیچ کس نباشد !

دلم کسی را می خواهد که به چشمهایم گوش کند

کسی که نگاهم را در باغچه ی خانه اش بکارد

و هر روز به بوته های تشنه ی احساسم آب دهد

کسی که از نگاهم بخواند که امروز هوای دلم آفتابی است یا ابری و سرد

کسی که بداند بعد از هر بار دیدنش ،

باز هم قلبم به دیوانگی و بی پروایی اولین نگاه می تپد

کسی که دلم هر روز برایش تنگ شود

دلم کسی را می خواهد که شبیه هیچ کس نباشد !

یک نفر امد قرارم را گرفت

یک نفر امد قرارم را گرفت

برگ و بار و شاخسارم را گرفت

چهار فصل من بهار بود ، حیف

باد پائیزی بهارم را گرفت

اعتباری داشتم در پیش عشق

با نگاهی اعتبارم را گرفت

عشق یا چیزی شبیه عشق بود

آمد و دار و ندارم را گرفت

ما تکیه داده نرم به بازوی یکدیگر

 

 

 

ما تکیه داده نرم به بازوی یکدیگر
در روحمان طراوت مهتاب عشق بود
سرهایمان چو شاخه سنگین ز بار و برگ
خامش بر آستانه محراب عشق بود
من همچو موج ابر سپیدی کنار تو
بر گیسویم نشسته گل مریم سپید
هر لحظه میچکید ز مژگان نازکم
بر برگ دستهای تو آن شبنم سپید
گویی فرشتگان خدا در کنار ما

ﺍﺯ ﺁﺩﻡ ﻫـﺎ ﻧﭙﺮﺳﯿﺪ " ﭼـــﺮﺍ " ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻦ !...

ﺍﺯ ﺁﺩﻡ ﻫـﺎ ﻧﭙﺮﺳﯿﺪ " ﭼـــﺮﺍ " ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻦ !...
ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺷﮑـــﻬﺎ ﻭﺑﻐﺾ ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ "... ﺩﻟﯿــﻞ " ﻧﺨﻮﺍﻫﯿﺪ !
ﺑﻐﺾ ﻫﺎﯼ ﻧﺎﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ...
ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺍﺭﺍﺩﻩ ...
ﺩﻟﯿﻞ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﻫﺪ !!
ﺑﻬــﺂﻧﻪ ﻧﻤﯿﺸﻨﺎﺳﺪ !...
ﯾﮏ" ﺩﻝ ﭘـــُﺮ "ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪ ...
ﻭﯾﮏ " ﺣﺲ ﻋﺠﯿﺐ !"
ﮐﻪ ﻧﻪ " ﺍﻭ" ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﺪ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺩﻫﺪ
ﻭ ﻧﻪ " ﺗﻮ " ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﯽ ﺩﺭﮎ ﮐﻨﯽ ...
ﭘﺲ "ﺑﺪﻭﻥ " ﺳﻮﺍﻝ ﮐﻨﺎﺭﺵ ﺑــﺎﺵ !
ﻫﻤﯿﻦ

ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﮐﻪ‌ ﺧﻼ‌ﺻﻪ‌ ‌ﮐﻨﻨﺪ، ﻣﯽ‌ﺷﻮﻡ‌ ﻣﺸﺘﯽ‌‌ ﺧﺎﮎ...! ‌

ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﮐﻪ‌ ﺧﻼ‌ﺻﻪ‌ ‌ﮐﻨﻨﺪ، ﻣﯽ‌ﺷﻮﻡ‌ ﻣﺸﺘﯽ‌‌ ﺧﺎﮎ...! ‌

ﮐﻪ‌ ﻣﻤﮑﻦ‌ ﺑﻮﺩ ﺧﺸﺘﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﺭ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﯾﮏ‌ ﺧﺎﻧﻪ
ﯾﺎ ﺳﻨﮕﯽ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﯾﮏ‌ ﮐﻮﻩ
ﯾﺎ ﻗﺪﺭﯼ ﺳﻨﮕﺮﯾﺰﻩ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﯾﮏ ﺍﻗﯿﺎﻧﻮﺱ...

ﻭﯾﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﺧﺎﮐﯽ ﺍﺯ ﮔﻠﺪﺍﻥ...!
ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﻏﺒﺎﺭﯼ ﺑﺮ ﭘﻨﺠﺮﻩ...!
ﺍﻣﺎ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪﻧﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﻬﺎﯾﺖ
ﺷﺮﺍﻓﺖ

آواز تو حقیقت است و طعم حقیقت تلخ ….!

جغد نزد خدا شکایت برد :
انسان ها آواز مرا دوست ندارند .
خدا به جغد گفت :
آوازهای تو بوی دل کندن می دهد و آدم ها عاشق دل بستن اند !
دل بستن به هر چیز کوچک و بزرگ ؛
تو مرغ تماشا و اندیشه ای !
و آنکه می بیند و می اندیشد ، به هیچ چیز دل نمی بندد.
دل نبستن سخت ترین و قشنگ ترین کار دنیاست !
اما تو بخوان….
و همیشه بخوان….
که آواز تو حقیقت است و طعم حقیقت تلخ ….!