ای خدای کریم

ای بردبار،
ای بزرگوار،
ای زنده و ای پاینده،
ای آمرزنده گناه،
ای پذیرنده گناه،
ای بزرگ نعمت،
ای دیرینه احسان

کجاست پرده‌پوشی زیبایت؟
کجاست گذشت بزرگت؟
کجاست گشایش نزدیکت؟
کجاست فریادرسی سریعت؟
کجاست رحمت وسیعت؟
کجاست عطاهای نیکو‌ات؟
کجاست بخششهای دلچسبت؟
کجاست نیکی‌های شایانت؟
کجاست فضل عظیمت؟
کجاست نعمت بزرگت؟
کجاست احسان دیرینه‌ات؟
کجاست کرمت؟

ای خدای کریم
بدانچه گفتم
و به فضل و رحمتت مرا رهایی بخش
ای نیکو،
ای نیکو بخش،
اى نعمت‏ده،
اى فزونى‏بخش،


من آن نیستم که برای رهایی از کیفرت، به اعمالم تکیه زنم
بلکه به احسانت بر خود، اعتماد دارم،
چرا که تنها شایسته توست
که خلق از تو هم بترسند و هم به مغفرت و کرمت امیدوار باشند
هم به خلق احسان می کنی و هم از گناهشان در می گذری

من نمی دانم شکر کدامیک را بجا آورم
احسان و زیبایى هایی که‏ مى‏گسترانى،
یا زشتى هایی که مى‏پوشانى

فرازهایی از دعای ابوحمزه ثمالی