ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻋﺎﺭ ﻧﯿﺴﺖ

ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻋﺎﺭ ﻧﯿﺴﺖ ... ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯽ
ﺩﻧﯿﺎ ﭘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﺩﻡ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮔﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﻣﺎ
ﺩﺭ ﯾﮏ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ
ﮔﻤﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﮔﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .. ﻣﻌﺸﻮﻗﯽ ﺭﺍ
ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭼﻬﺎﺭﭼﺸﻤﯽ ﻣﯽ ﭘﺎﺋﯿﺪﻧﺪ .. ﻣﺒﺎﺩﺍ
ﯾﮏ ﻣﻮ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﯿﺎﻝ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺷﺎﻥ ﮐﻢ ﺷﻮﺩ ..

میله های قفسم را نشمارم چه کنم؟

شاهد مرگ غم انگیز بهارم چه کنم؟

ابر دلتنگم اگر زار نبارم چه کنم؟

 

نیست از هیچ طرف راه برون شد زشبم

زلف افشان تو گردیده حصارم چه کنم؟

 

تولد یکسال بزرگ شدن دردهام مبارک….

شنیده ام چنین روزی..، روز میلاد من است…!

اما گویا سپری شد بی آنکه بدانم،

آتش شمع چندمین سال

زندگیه پر از دردم را به خاموشی سپردم..!!

چقدر سخته که شب تولدت تنها آرزوت این باشه که

زندگیت به سال

دیگه نکشه و نباشی!

تولد یکسال بزرگ شدن دردهام مبارک….

هر سال تولدم، شمع های بیشتری برایم اشک میریزند…

آدرس خدا

آدرس خدا را بد داده اند !

خدا در مکه و مدینه نیست

خدا در قلب تپنده آنانی است که مهر می ورزند …

خوش به حال خدا

خوش به حال خدا “لحظه به لحظه” با توست،و”من” همیشه درباره “تو” با او حرف میزنم

به دیوارها دل مبند

دیوارها

هرقدر هم بلند باشند

اسیرت نمی کنند،

ما پرواز را آموخته ایم

بیا تا دور دست ترین قله ها پرواز کنیم

و دل انگیز ترین آواز را سر دهیم

بازآ که فرمان می برم، عشق تو با جان می خرم

امشب اگر یاری کنی، ای دیده توفان می کنم
آتش به دل می افکنم، دریا به دامان می کنم

می جویمت، می جویمت، با آن که پیدا نیستی
می خواهمت، می خواهمت، هر چند پنهان می کنم

زندان صبرآموز را، در می گشایم ناگهان
پرهیز طاقت سوز را، یکسر به زندان می کنم

سرگشته و حیرانم

سرگشته و حیرانم

درد است همه بارم

زین دایره مینا بس شِکوه به دل دارم

منصورچو می رقصید بر اوجِ درونِ دار من نیز چو او خوانم، من دار طلبکارم

آرام بگیر دلم ... !

میدانم دلتنگش هستی
میدانم دلم چقدر غمگینی
میدانم این روزها در خاطراتت در پی اش هستی
اما برایش دلتنگ نشو ... !

میترسم رسوای عالم شوی ... !

آخر مگر نمیدانی بین شما دریاها فاصله است ... ؟!

مرا به آنچه که بودم دوباره برگردان

خدا ! به حق دل عاشقان سرگردان
مرا به آنچه که بودم دوباره برگردان

به کدخدایی ِ آبادی ِ به دور از عشق
نه این رعیّت ِخانه خراب و سرگردان

یقین که عشق و غمش حکم نان انسان است
ولی امان که اگر در گلو بماند نان!