دلم برات تنگ شده

دلم برات تنگ شده
اما من ... من میتونم این دوری رو تحمل کنم ...
به فاصله ها فکر نمیکنم ... میدونی چرا ؟؟
آخه جای نگاهت رو نگاهم مونده ...
هنوز عطر دستات رو از دستام میتونم استشمام کنم...
رد احساست رو دلم جا مونده ...
میتونم تپشهای قلبت رو بشمارم ...
چشمای بیقرارت هنوزم دارن باهام حرف میزنن...
حالا چطور بگم تنهام ؟ چطور بگم تو نیستی ؟
چطور بگم با من نیستی؟
آره خودت میدونی ... میدونی که همیشه با منی ....
میدونی که تو ،توی لحظه لحظه های من جاری هستی ...
آخه تو ، توی قلب منی ...آره !
تو قلب منی ... برای همینه که همیشه با منی ...
برای همینه که حتی یه لحظه هم ازم دور نیستی...
آخه هر وقت دلم برات تنگ میشه ...
هر وقت حس میکنم دیگه طاقت ندارم ...
دیگه نمیتونم تحمل کنم ..
دستامو میزارم رو صورتم و یه نفس عمیق میکشم ...
دستامو که بو میکنم مست میشم ... مست از عطرت..
صدای مهربونت رو میشنوم ... وآخر همه اینا...
به یه چیزی میرسم ... به عشق و به تو ... آره ... به تو ...
اونوقت دلتنگیم برطرف میشه ....
اونوقت تو رو نردیک تر از همیشه حس میکنم ....
اونوقت دیگه تنها نیستم ...
حالا من این تنهایی رو خیلی خیلی دوست دارم
به این تنهایی دل بستم ...حالا میدونم که تنهایی خالی نیست
پر از یاد عشقه ... پر از اشکهای گرم عاشقونه ...

گفته بودم دوستت دارم

دنبال وجهی می گردم

که تمثیل تو باشد

زلالی چشم هایت

بی پایانی آسمان

مهربانی دست هایت

نوازش گندم زار

و همین چیزهای بی پایان

نمی دانستم دلتنگیت قلبم را مچاله می کند

نمی دانستم

وگرنه از راه دیگری جلو راهت سبز می شدم

تمهیدی، تولد دوباره ای، فکری

تا دوباره در شمایلی دیگر عاشقت شوم

گفته بودم دوستت دارم

قشنگ یعنی چه...؟

قشنگ یعنی چه...؟

قشنگ یعنی تعبیر عاشقانه اشکال
و عشق ، تنها عشق
ترا به گرمی یک سیب می کند مانوس.

و عشق ، تنها عشق
مرا به وسعت اندوه زندگی ها برد ،
مرا رساند به امکان یک پرنده شدن.





"سهراب سپهری / گزیده‌ای از شعر: مسافر"

دلم گرفته

دلم گرفته و به کنج این شب بی مهتاب خاموش تکیه زده است.
نه ستاره ها ، که همیشه مهربان بودند ,,,
و نه ماه ، با آن مهتابی زیبا,,,
امشب نمی توانند پاسخگوی گونه های خیس من باشند...

قلب

قلب
مهـــمانخانه نیست ،
که آدمــــها بیایند ...
دو سه ساعت ، یا دو سه روزی توی آن بمانند و بعد بروند !
قلب
لانه ی گنجشک نیست که در بهـــار ساخته بشود ،
و در پائـــیز ، باد آن را با خودش ببرد !
قلب ؟!
راستش نمیدانم چیست !
امــــا این را میدانم
که جای آدمـــــهای خیلی خوب است

دوست خوبم

نمی‌دانم دوست داشتن چیست! اما می‌دانم که دلم می‌خواهد همیشه شاد باشی، لبخند بزنی .
نمی‌دانم دوست داشتن چیست! اما گاهی احساس می‌کنم که به حضورت احساس دلتنگی می‌کنم.
نمی‌دانم دوست داشتن چیست! اما می‌دانم که برای وجود تو، برای احساسات و عقاید تو، برای آن چه نزد تو محترم است، احترام قائلم.
نمی‌دانم دوست داشتن چیست! اما می‌دانم که اگر آرزویی هست، با تو خوب‌تر است، اگر سخنی هست، با تو دلنشین‌تر است، اگر دشواری‌ای هست، با تو آسان‌تر است، اگر سکوتی هست، با تو خوشایندتر است، اگر اندوهی هست، با تو سبک‌تر است، اگر خیالی هست، با تو شیرین‌تر است و اگر امیدی هست، با تو پر رنگ‌تر است…..
نمی‌دانم دوست داشتن چیست! اما یک نفر گفت: « او دوست داشتن و دوست بودن را خوب بلد است…»

اﻣﺮوز ﭼﯿﺰی ﻧﻤﯽ ﮔﻮﯾﻢ

ﻫﺮ وﻗﺖ ﺑﺮاﯾﺖ ﺷﻌﺮی ﻣﯽ نویسم
ﯾﻌﻨﯽ دﻟﻢ ﺑﺮای ﺗﻮ ﺗﻨﮓ اﺳﺖ
اﻣﺮوز ﭼﯿﺰی ﻧﻤﯽ ﮔﻮﯾﻢ
ﺗﺎ تو...
دلت ﺑﺮای ﻣﻦ ﺗﻨﮓ ﺷﻮد...

قدم های پاییزی

دیگر از باغچه  صدای پای تو نمی آید 
پروانه ها  بر عطرهای خشکیده پژمرده اند 
و من در نگاه پنجره ای خاموش 
به ازدحام کسی می نگرم 
که از دوردستِ یک احساس 
همیشه می آیدو هرگز نمی رسد 
از گونه هایم  صدای پائیز می آید 
آنجا که هر قطره اشک 
برگ زردی می شود   
که می گوید 
بهار رفته است 
و من  با چشم هائی
لبریز بغض درختان تنها
در فصل کوچ  لانه ها  
برگ برگ می ریزم 
و شاخه شاخه در خود   
می خشکم 
دیگر از باغچه 
صدای پای تو نمی آید 
گل های سرخ
دلتنگی ات را  
در آسمان می بویند
و آوای باران
سمفونی دست های غمگینیست
که عشق را  دوست می داشت !  
  ---------------------------------
پرویزصادقی

افسانه آغاز

افسانه آغاز را .....
از تابش چشم تو باور کردم....
افسون دلبستن....
اسرار خواستن....
جنون به هم پیوستن.....
در فصلی که عجیب باد به برگ وداع یاد می داد.....
مرگ....
از کوچ حضور تو باورم شد.....
حسرت تنها ماندن......یخ بستن........در خود شکستن.......
در فصلی که عجیب بنفشه به باغ
بودن می آموخت.....

یا طلبت رابگیر یا طلبم را بده

گاهی عمر تلف میشود به پای یک احساس

گاهی احساس تلف میشود به پای یک عمر

وچه عذابی میکشد

انکس که هم عمرش تلف میشود هم احساسش..

فلسفه تنهایی را هرچقدر هم که خوب ببافند

باز هم بی قواره بر تن ادم زار میزند ...

تمام فعلهای ماضی ام را ببر

چه در گذر باشی چه نباشی

برای من استمراری خواهی بود

که هرلحظه تو را صرف میکنم .

خدایا یک مرگ بدهکارم و صد ارزو طلبکار

خسته ام ...

یا طلبت رابگیر یا طلبم را بده

((سپیده))