خسته نباشی سرنوشت

 

کتاب سرنوشت برای هر کسی چیزی نوشت
نوبت ما که رسید قلم بر زمین افتاد
و دیگر هیچ ننوشت...
خط تیره گذاشت و گفت تو باشی اسیر!!!!!سرنوشت

این روز ها...

این روز ها...
اگــــــــــــ ــــــــــــــر خون هم گــــ ــریه کنی..!
عمق همدردی دیگـــران با تو~
یک کلمه است:آخی...!

من به دنبال تو امّا تو کنارم هستی

من که در پیچ و خم جاده ی دنیا ماندم

دردم این است چرا این همه تنها ماندم؟!
 
یک نفر نیست به داد من ِ تنها برسد؟

در پی «راه بلد» در دل صحرا ماندم
 
حلّ این مشکل امروز به دست فرداست

چند سالی است که در حسرت فردا ماندم
 
در حقیقت شده آیا که بپرسم از خود

چه قدَر منتظر یوسف زهرا ماندم؟!

راهی است پر از شور

افتاده در این راه، سپرهای زیادی
یعنی ره عشق است و خطرهای زیادی

بیهوده به پرواز میندیش کبوتر!
بیرون قفس ریخته پرهای زیادی

این کوه که هر گوشه آن پارۀ لعلی است
خورده است بدان خون جگرهای زیادی

چون صید به دام تو به هر لحظه شکارم

چون صید به دام تو به هر لحظه شکارم 
ای طرفه نگارم
از دوری صیاد دگر تاب ندارم
رفتست قرارم
چون آهوی گمگشته به هر گوشه دوانم
تا دام در آغوش نگیرم نگرانم
از ناوک مژگان چو دو صد تیر پرانی
بر دل بنشانی
چون پرتو خورشید اگر رو بکشانی
وای از شب تارم

گرفتار

وقتی که دستای باد قفس مرغ گرفتار  شکست

شوق پرواز  نداشت

وقتی که چلچله ها خبر فصل بهار  میدادن

عشق آواز  نداشت

دیگه آسمون براش فرقی با قفس نداشت

واسه پرواز بلند تو پرش هوس نداشت

در این دنیا همه چیز دست خود آدم است

"در این دنیا همه چیز دست خود آدم است،

حتی عشق،

حتی جنون،

حتی ترس.

آدمیزاد می تواند اگر بخواهد کوه ها را جا به جا کند. می تواند آب ها را بخشکاند.

می تواند چرخ و فلک را به هم بریزد.

آدمیزاد حکایتی است. می تواند همه جور حکایتی باشد.

حکایت شیرین،

حکایت تلخ،

حکایت زشت ...

و حکایت پهلوانی ..."

مـا عــادت کـردیـم...

مـا عــادت کـردیـم...
مـا عــادت کـردیـم وقـتـی تـوی خــونـه فــیـلم مـی بـیـنـیم ،
تمام که شد و بـه تـیتـراژ رسـید دسـتـگاه رو خـامــوش مــی کـنـیـم
یـا اگــه تـوی ســیـنما بـاشــیم ســالـن رو تــرک مـی کــنـیم .
مـا تـوی زنــدگـیـمون هـم هـیـچ وقــت کــســانی کــه زحــمـت هـای اصــلـی رو بــرای مــا می کشن نـمی بـیـنیم ،

ما فـــقـط کــســانـی رو دوســت داریـم بـبـینـیم کــه بــرامـون نـقـش بــازی مـی کـنن!!

یک عمر قفس بست مسیر نفسم را

یک عمر قفس بست مسیر نفسم را

حالا که دری هست مرا بال و پری نیست

حالا که مقدر شده آرام بگیرم

سیلاب مرا برده و از من اثری نیست

بگذار که درها همگی بسته بمانند

وقتی که نگاهی نگران پشت دری نیست

در نظربازی

در نظربازی ما بی خبران حیرانند
من چنینم که نمودم دگر ایشان دانند
عاقلان نقطه پرگار وجودند ولی
عشق داند که در این دایره سرگردانند
جلوه گاه رخ او دیده من تنها نیست
ماه و خورشید همین آینه می گردانند
عهد ما با لب شیرین دهنان بست خدا
ما همه بنده و این قوم خداوندانند
مفلسانیم و هوای می و مطرب داریم