آدمها عطرشان را با خودشان می آورند
جا می گذارند و می روند
آدمها می آیند و می روند
ولی توی خواب هایمان می مانند
آدمها می آیند و می روند
ولی دیروز را با خود نمی برند
فرازهایی از دعای وداع امام سجاد (ع) با ماه رمضان :
بدرود ای بزرگترین ماه خداوند و ای عید اولیای خدا
بدرود ای ماه دست یافتن به آرزوها
بدرود ای یاریگر ما که در برابر شیطان یاریمان دادی
بدرود ای که هنوز فرا نرسیده از آمدنت شادمان بودیم
و هنوز رخت برنبسته از رفتنت اندوهناک
قسم به عشق جدایی ز آشنا سخت است
جدایی از سحر و محفل دعا سخت است
برای دیده شب زنده دار خود گریم
قسم به اشک سحر دوری از بکا سخت است
صفای هر دل عاشق مرو مرو رمضان
دوباره رویت دلهای بی صفا سخت است
خستگــی هــایــت را بــه بــاد بسپــار،
غــم هــایــت را بــه آب!
در مسیــر بــاد مــی ایستــم،
تــور بــر آب مــی انــدازم!
تــو،
آرام بــاش . . .
اگر سهم من از این همه ستاره،
فقط سوسوی غریبی است،
غمی نیست.
همین انتظار رسیدن شب برایم کافیست.
چقدر چون همگان ، مثل دیگران باشم
به جای عشق به دنبال آب و نان باشم
اگر پرنده مرا آفریده اند چرا
قفس بسازم و در بند آشیان باشم
هرگز، منتظر" فرداى خیالى" نباش.
سهمت را از" شادى زندگى"، همین امروز بگیر .
فراموش نکن "مقصد"، همیشه جایى در "انتهاى مسیر" نیست!
"مقصد" لذت بردن از قدمهاییست، که برمى داریم!
