دکـتـر نـوار قـلـب مـرا بـا وضـو بـگیـر

بسم الله الرحمن الرحیم

.

.

.

.

.

دکـتـر نـوار قـلـب مـرا بـا وضـو بـگیـر

دنـدانه های سین حسین اسـت ایـن خـطـوط . . .

کودک و پیر ندارد ، همه در وادی عشق

السلام علیک یا اباعبدالله الحسین (علیه السلام)

کودک و پیر ندارد ، همه در وادی عشق

نوکر حلقه به گوش پسر فاطمه اند ...

 

عاشقم

عاشقم

اهل همین کوچه ی بن بست کناری

که تو از پنجره اش

پای به قلب من دیوانه نهادی.

تو کجا؟

کوچه کجا؟

پنجره ی باز کجا؟

من کجا؟

عشق کجا؟

طاقت آغاز کجا؟

تو به لبخندو نگاهی

من دلداده به آهی

بنشستیم .

تو در قلب و

من خسته به چاهی

گنه از کیست؟

از آن پنجره ی باز؟

از آن لحظه ی آغاز؟

از آن چشم گنه کار؟

از آن لحظه ی دیدار؟

کاش می شد گنه پنجره و لحظه و چشمت

همه بر دوش بگیرم

جای آن یک شب مهتاب،

تو را تنگ در آغوش بگیرم .

فریدون مشیری

حسین بن علی(ع) از عاقلان دیوانه می سازد ...

چنان شمعی که از اطرافیان پروانه می سازد

حسین بن علی(ع) از عاقلان دیوانه می سازد ...

نذر کرده ام...

نذر کرده ام

یک روزی که خوشحال تر بودم

بیایم و بنویسم که

زندگی را باید با لذت خورد

که ضربه های روی سر را باید آرام بوسید

و بعد لبخند زد و دوباره با شوق راه افتاد .

یک روزی که خوشحال تر بودم

می آیم و می نویسم که

" این نیز بگذرد "

فکر کردن به تو یعنی غزل شور انگیز

دلخوشم با غزلی تازه همینم کافیست

تو مرا باز رساندی به یقینم کافیست

قانعم بیشتر ازاین چه بخواهم از تو

گاه گاهی که کنارت بنشینم کافیست

گله ای نیست من و فاصله ها همزادیم

گاهی از دور تو را خوب ببینم کافیست

آسمانی! تو در آن گستره خورشیدی کن

من همین قدر که گرم است زمینم کافیست

من همین قدر که با حال و هوایت گه گاه

برگی از باغچه ی شعر بچینم کافیست

فکر کردن به تو یعنی غزل شور انگیز

که همین شوق مرا  خوب ترینم  کافیست

" محمد علی بهمنی "

آدمی دیوانه چون من یار میخواهد چه کار؟

آدمی دیوانه چون من یار میخواهد چه کار؟

این سر بی عقل من دستار میخواهد چه کار؟ 

شعر خود را از تمام شهر پنهان کرده ام 

یوسف بی مشتری بازار می خواهد چه کار؟

ﻗﺴﻤﺖ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺑﺎﺷﻢ

ﻗﺴﻤﺖ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺑﺎﺷﻢ

ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺼــــﻪ ﭘﺮ ﺣﺎﺩﺛــﻪ ﺣﺎﺿــــﺮ ﺑﺎﺷﻢ

ﺣﮑﻢ ﭘﻴﺸﺎﻧﯽ ﺍﻡ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﻮ ﮔﻢ ﺷﻮﯼ ﻭﻣﻦ

ﺑــﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺗﻮ ﻳﮏ ﻋﻤﺮ ﻣﺴﺎﻓــــﺮ ﺑﺎﺷـــﻢ

ﺗﻮ ﭘﺮﯼ ﺑﺎﺷـــﯽ ﻭ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺳﻮﯼ ﺩﺭﻳﺎ ﺑﺮﻭﯼﻣﻦ

ﺑﻪ ﺳﻮﺩﺍﯼ ﺗﻮ ﻳﮏ ﻣﺮﻍ ﻣﻬﺎﺟﺮ ﺑﺎﺷم

با تو می مـــانـَم که از نـام تو دل آذیــــــــن شود ...

با تو می مـــانـَم که از نـام تو دل آذیــــــــن شود ...

تا که شرح عشقمـــان یک قصــــــه ی دیرین شود

آنـقَـدَر شــور از دلـــم صَـــــــرفِ نگــاهــت میکنم

تا تمـــــام تلخــــی چشمـــــــان تـو شیــــــرین شود

آنچنـــان پـــرشـــور میـرقصــم کــه از تـأثیــــر آن

ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﻛﻪ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺳﺖ ﻛﺮﺑﻼ

 

اباعبدالله:

ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﻛﻪ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺳﺖ ﻛﺮﺑﻼ

ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺗﺮ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻧﻤﺮﺩﻩ ﺳﺖ ﺩﺭ ﺣﺮﻡ

ﮔﺮ ﻳﻚ ﻧﻔﺲ ﺯﻋﻤﺮ ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ

ﻧﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻲ ﺭﺳﺪ ﺍﺯ ﺁﻩِ ﺁﺧﺮﻡ...