بنشینیم و بیندیشیم!

بنشینیم و بیندیشیم!
این‌همه با هم بیگانه
این‌همه دوری و بیزاری
به کجا آیا خواهیم رسید آخر؟
و چه خواهد آمد بر سر ما با این دل‌های پراکنده؟

جنگلی بودیم:
شاخه در شاخه همه آغوش
ریشه در ریشه همه پیوند
وینک، انبوه درختانی تنهاییم.

مهربانی، به دلِ بستۀ ما، مرغی‌ست
کز قفس در نگشادیمش.
و به عذری که فضایی نیست،
وندرین باغ خزان‌خورده
جز سموم ستم‌آورده، هوایی نیست،
ره پرواز ندادیمش.

ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ ﺷﯿﺸﻪ ﻫﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ...

ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ ﺷﯿﺸﻪ ﻫﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ...

ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﺭﻭﯼ ﺷﯿﺸﻪ ﯼ ﺑﺨﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ
ﺍﯼ ﻧﻮﺷﺘﻢ
ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ، ﺁﺭﺍﻡ ﮔﺮﯾﺴﺖ ......
.
.
.
.
ﯾﻪ ﺑﺎﺭ ﻫﻢ ﻧﻮﺷﺘﻢ : ﺩﻭﺳﺘﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺑﺎﺯﻡ
ﮔﺮﯾﺴﺖ.....
ﯾﻪ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﻪ ﻧﻮﺷﺘﻢ : ﺳﻼﻡ ﺧﻮﺑﯽ
ﺷﯿﺸﻪ؟؟
ﺑﺎﺯ ﮔﺮﯾﺴﺖ..
ﻓﮏ ﮐﻨﻢ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﯽ ﺩﺍﺭﻩ ﺩﯾﻮﺍﺍﺍﻧﻪ |

طوافم لحظه ی دیدار چشمان تو باطل شد

 

به دریا می زنم! شاید به سوی ساحلی دیگر
مگر آسان نماید مشکلم را مشکلی دیگر

من از روزی که دل بستم به چشمان تو میدیدم
که چشمان تو می افتد به دنبال دلی دیگر

به هر کس دل ببندم بعد از این خود نیز میدانم
به جز اندوه دل کندن ندارد حاصلی دیگر

بعضی از آدم ها

بعضی از آدم ها ترجمه شده اند
بعضی از آدم ها تجدید چاپ می شوند
بعضی از آدم ها فتو کپی آدم های دیگرند.
بعضی از آدم ها نوشته اند:حق هر گونه استفاده ممنوع است.
بعضی از آدم ها قیمت روی جلد دارند.
بعضی از آدم ها با چند درصد تخفیف به فروش می رسند.
بعضی از آدم ها فقط جدول و سرگرمی دارند
بعضی از آدم ها معلومات عمومی هستند.
بعضی از آدم ها خط خوردگی دارند
بعضی از آدم ها غلط چاپی دارند
بعضی از آدم ها را چند بار باید بخوانیم تا معنی آنها را بفهمیم
بعضی از آدم ها را باید نخوانده کنار گذاشت
از روی بعضی از آدم ها باید مشق نوشت و از روی بعضی از آدم ها جریمه

"قیصر امین پور"

یادم آمـد، شـوق روزگار کودکی

قیل وقال کودکی برنگردد دریغا
حجم: 5.66 مگابایت

خواننده: علیرضا افتخاری
آهنگساز: استاد علی تجویدی
شاعر: معینی کرمانشاهی

یادم آمـد، شـوق روزگار کودکی
مـستی بهار کودکی
رنگ گل جمال دیگر درچمن داشت
آسمان جلای دیگر پیش من داشت
شور وحـال کودکی برنگردد دریغـا
قیــل وقال کودکی برنگردد دریغـا

ترک کردن آدم ها هم ادبی دارد..

ترک کردن آدم ها هم ادبی دارد..
اگر ادب ماندن نمی دانید..
لااقل درست ترکشان کنید تا ترک بر ندارند..

مثل آن چایی که می چسبد به سرما بیشتر

 

 

 

مثل آن چایی که می چسبد به سرما بیشتر 
با همه گرمیم... با دل های تنها بیشتر 

درد را با جان پذیراییم و با غم ها خوشیم 
قالی کرمان که باشی می خوری پا بیشتر 

بم که بودم فقر بود و عشق اما روزگار 
زخم غربت بر دلم آورد این جا بیشتر

چای عشق

کجایی شعله‌های آتش گرم اهورایی
به یادت چای می نوشم ، به تنهایی

دلم هر لحظه تنگ قند لبهات است، شیرین لب
چه بد تلخ است این قندان ، به تنهایی

به خدا خسته ام بیا

ای عشق بی نشان به خدا خسته ام بیا

 چون موسم خزان به خدا خسته ام بیا

 آخر بیا بگو به چه اسمی بخوانمت

 یا صاحب الزمان به خدا خسته ام بیا

 افتاده ام به گوشه ی عزلت به اشک چشم

 بی تاب و ناتوان به خدا خسته ام بیا

:. تنها تر از تنها .:

تو ای تنها تر از تنها به دنبال تو می‌گردم
تو ای پیدا و نا پیدا به دنبال تو می‌گردم

رها از عالم خاکی به دور از هر چه ناپاکی
و همچون عاشقی شیدا به دنبال تو می‌گردم

من آن مجنون صحرا گرد تنها در بیابانم
که حتی در بیابان‌ها به دنبال تو می‌گردم