هــمین روزا ...
هــمین اطــرافــــــــ...
عــشق تو را فـــریـاد می زنــمــــــ ...
تــا بـدانی بـرای مـن فـقـط یـک عـکس نـیــسـتی...
فــقـط یــک دوســــت نـیــسـتی...
تـــــــــــــــــــــــو مــعـنـا و دلـیــل آرامــش مـنــی...
بی تردید،
تو را دوست خواهم داشت
و،
صبور خواهم ماند...
من به گردش کاینات ایمان دارم!
آدمی که میخواهد برود ،
میرود ...
داد نمیزند که من دارم میروم ...
آدمی که رفتنش را داد میزند ؛
نمیخواهد برود ...
داد میزند که نگذارند برود ...
به او بگوییددوستت دارم
به او بگوییددوستت دارم
با صدایی آهسته
آهسته تر از صدای بال پروانه ها
به او بگویید دوستت دارم
با صدایی بلند
فال‌مان هرچه باشد
باشد ...
حال‌مان را دریاب !
خیال‌کن حافظ را گشوده‌ای و می‌خوانی :
«مژده ای دل که مسیحا نفسی می‌آید»
یا
«قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود»
چه فرق ؟
فال نخوانده‌ی تو
منم !
"محمد علی بهمنی"
شاعر از کوچه مهتاب گذشت
لیک شعری نسرود
نه که معشوقه نداشت
نه که سر گشته نبود
سالها بود که دگر،
کوچه مهتاب خیابان شده بود!
کودک که بودم ...
هر وقت دلم تنگ میشد ...
با چشمان اشک آلود
چراغ های شهر را نگاه می کردم
و انگار
هرکدام شبیه ستاره ای می شدند
که از حالم خبر داشتند و
حرف هایم را می فهمیدند!
می دانی؟
امشب هم تمام شهر ستاره باران است و من ...
دلتنگ تر از همیشه !!!
دل ارام
از "نسیــــــم"
خنکایی مــــی ماند,
که بر پوست می نشیند.
از درخت,
کنده ای که خسته گیِ کسی را در می کند.
از مسافر,
غباری که بر راه ته نشین می شود.
و از من
مرغ مقلدی,
که مدام خاطره هامان را تکرار می کند.
"شهریار بهروز"
وقتی بغض می کنی نترس
آروم بشین
و بی صدا گریه کن
فرقی نمی کنه چه مرد باشی چه زن
چه کودک یا پیر
این تسکینه برای لحظه های بی پاسخ
و بعدش آروم با خدای خودت حرف بزن
ساده وبی آلایش
خودش آرومت می کنه............
کاش میدانستم چه کسی سرنوشت را برایم بافت
آن وقت به او می گفتم:
یقه را آن قدر تنگ بافته ای که بغض هایم را نمیتوانم فرو دهم...
مینا میم
عشق کلید شهر قلب است
به شرط آن که قفل دلت هرز نباشد که با هر کلیدی باز شود
