کبوتری است کلماتم

کبوتری است کلماتم
به جست و جوی مکانی،
تا مگر آشیانی بهر خود بر پا کند.

می‌گشاید و می گستراند بال
تا کند پرواز، پرواز، و بازهم پرواز.

ترانه‌ام آزاد ترانه ایست

این شعرها دیگر برای هیچ کس نیست

 

 

 

این شعرها دیگر برای هیچ کس نیست
نه! در دلم انگار جای هیچ کس نیست

آنقدر تنهایم که حتی دردهایم
دیگر شبیه دردهای هیچ کس نیست

حتی نفسهای مرا از من گرفته اند
من مرده ام در من هوای هیچ کس نیست

بــارالــــها. . . .

بــارالــــها. . . .

بـــرایــــم بـــالا رفـــــتن از پـــله هــــای ایـــــمان را بــا عــــنایــــتت آســان کـــن

از گــــناهــــم در آرامــ  پیــــمودنشـــان بگـــذر
اگـــر هنــــگامـ  آمـــدن بســـویـــت
لــــغزشـــی داشــــتم "تــــو" دســــتم بگـــیر کــه انســـانــــم و لـــغزش پـــذیـــر

"بـــارالــــها". . . .
فـــانـــوس روشــــنت را در مســـیرم هـــمواره روشـــن نــگه دار
کــه بــی نـــور ایــــمانــت مـــن در تــاریکـــی و در مــانــدگـــیم....

آمــــــــین یــا رَبَّ الـــــعالَمیــــــن

تا باد چنین باد

معشوق به سامان شد تا باد چنین باد

کفرش همه ایمان شد تا باد چنین باد

زان لب که همی زهر فشاندی به تکبر

اکنون شکر افشان شد تا باد چنین باد

آن غمزه که بد بودی با مدعی سست

امروز بتر زان شد تا باد چنین باد

آن رخ که شکر بود نهانش به لطافت

اکنون شکرستان شد تا باد چنین باد

حاسد که چو دامنش ببوسید همی پای

از چه دلتنگ شدی؟

کودکی دیدم، ماه را بو می کرد

قفسی بی در دیدم که در آن، روشنی پر پر میزد

نردبانی که از آن، عشق میرفت به بام ملکوت ....

زندگی یعنی: یک سار پرید.

از چه دلتنگ شدی؟

زهی دل آفرین دل مرحبا دل

نشد یک لحظه از یادت جدا دل

زهی دل آفرین دل مرحبا دل

ز دستش یک دم اسایش ندارم

نمی دانم چه باید کرد با دل ؟

هزاران بار منعش کردم از عشق

مگر برگشت از راه خطا دل

به چشمانت مرا دل مبتلا کرد

تو را خبر ز دل بی قرار باید و نیست

تو را خبر ز دل بی قرار باید و نیست
غم تو هست ولی غمگسار باید و نیست

اسیر گریه ی بی اختیار خویشتنم
فغان که در کف من اختیار باید و نیست

چو شام غم دلم اندوهگین نباید و هست
چو صبحدم نفسم بی غبار باید و نیست

مرا ز باده نوشین نمی گشاید دل
که می بگرمی آغوش یار باید و نیست

ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ !

ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺷﺒﯿﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ؛
ﻋﻄﺮﻫﺎ ﻭ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ !
ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﺎ ﺑﻮﯾﯽ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ؛
ﮔﺮﻡ
ﺳﺮﺩ
ﺷﯿﺮﯾﻦ
ﺗﻠﺦ !

جهنم

هرگاه زندگی را جهنم دیدی ، سعی کن پخته بیرون آیی ، سوختن رو همه بلدند . . .

در مکه دیدم

حسین پناهی گفت
به مکه که رفتم، خیال میکردم دیگر تمام گناهانم پاک شده است،
غافل از اینکه تمام گناهانم گناه نبوده و تمام درست هایم به نظرم خطا انگاشته و نوشته شده بود!
 درمکه دیدم خدا چند سالیست که از شهر مکه رفته و انسانها به دور خویش میگردند!
در مکه دیدم هیچ انسانی به فکر فقیر دوره گرد نیست، دوست دارد زود به خدا برسد و گناهان خویش را بزداید، غافل از اینکه آن دوره گرد، خود خدا بود!
درمکه دیدم خدا نیست و چقدر باید دوباره راه طولانی را طی کنم تا به خانه خویش برگردم! درهمان نماز ساده خویش تصور خدا را در کمک به مردم جستجو کنم!
آری شاد کردن دل مردم همانا برتر از رفتن به مکه ای است که خدایی در آن نیست.