سکوت

ارام تر سکوت کن صدای بی تفاوتی هایت ازارم می دهد

ای دوست

همه‌ی سهم من از عشق تو غم بود، ولی
دوست دارم که تو را «شاد» ببینم، ای دوست

دوست دارم که بگویند: «چه می خواهی؟ تا ... »
تا تو را از همه عالم بگزینم، ای «دوست»!

سهیل محمودی

من هیچم

خوابی دیدم:
تابش آبی در خواب
لرزش برگی در آب

این سو تاریکی مرگ
آن سو زیبایی برگ

اینها چه، آنها چیست،
انبوه زمان ها چیست؟

می توان با این خدا پرواز کرد سفره دل را برایش باز کرد

پیش از اینها خاطرم دلگیر بود
از خدا، در ذهنم این تصویر بود
آن خدا بی رحم بود و خشمگین
خانه اش در آسمان، دور از زمین
بود، اما در میان ما نبود

مهربان و ساده و زیبا نبود
 در دل او دوستی جایی نداشت
مهربانی هیج معنایی نداشت
هرچه می پرسیدم، از خود، از خدا
از زمین، از آسمان، از ابرها
 زود می گفتند: این کار خداست

پرس و جو از کار او کاری خطاست
آب اگر خوردی، عذابش آتش است
تا ببندی چشم، کورت می کند

تا شدی نزدیک، دورت می کند
کج گشودی دست، سنگت می کند
کج نهادی پای، لنگت می کند
 
با همین قصه، دلم مشغول بود
خوابهایم، خواب دیو و غول بود
خواب می دیدم که غرق آتشم
در دهان شعله های سرکشم

یار گل چهره خواهم ز خدا دل شادش

یار گل چهره خواهم ز خدا دل شادش
بی نیازی بود از سرو و گل و شمشادش

سرو آزاد چو بالای دل آرایش نیست
آفریده است خدا از دو جهان آزادش

بت شیرین لب من خسرو خوبان جهان
مهربانیست بدین شیفته دل فرهادش

گرچه میخانه خراب است ز ساقی خواهم
تا به یک جلوه ی مستانه کند آبادش

دلخوشم با غزلی تازه همینم کافیست...

دلخوشم با غزلی تازه همینم کافیست...
تو مرا باز رساندی به یقینم کافیست...

قانعم بیشتر از این چه بخواهم از تو؟
گاه گاهی که کنارت بنشینم کافیست...

گله ای نیست من و فاصله ها همزادیم...
گاه گاهی از دور تو را خوب ببینم کافیست...

آسمانی. تو در آن گستره "خورشیدی" کن
من همین قدر که گه گرم است زمینم کافیست

من همین قدر که با حال و هوایت گهگاه...
برگی از باغچه شعر بچینم کافیست

فکر کردن به تو یعنی غزلی شور انگیز....
که همین شوق مرا " خوبترینم" کافیست.

"به آرامی آغاز به مردن می کنی"

"به آرامی آغاز به مردن می کنی"
به آرامی آغاز به مردن می‌کنی
اگر سفر نکنی،
اگر کتابی نخوانی،
اگر به اصوات زندگی گوش ندهی،
اگر از خودت قدردانی نکنی.
به آرامی آغاز به مردن می‌کنی
زمانی که خودباوری را در خودت بکشی،
وقتی نگذاری دیگران به تو کمک کنند.
به آرامی آغاز به مردن می‌کنی
اگر برده عادات خود شوی،
اگر همیشه از یک راه تکراری بروی،
اگر روزمرّگی را تغییر ندهی،
اگر رنگهای متفاوت به تن نکنی،
یا اگر با افراد ناشناس صحبت نکنی.
تو به آرامی آغاز به مردن میکنی
اگر از شور و حرارت،
از احساسات سرکش،
و از چیزهایی که چشمانت را به درخشش وامی‌دارند،
و ضربان قلبت را تندتر می‌کنند،
دوری کنی.

ﻓﺎﺻــﻠـﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺑـﺎ ﻣـﻦ ﺭﻋــﺎﯾــﺖ ﮐــﻦ !

ﻓﺎﺻــﻠـﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺑـﺎ ﻣـﻦ ﺭﻋــﺎﯾــﺖ ﮐــﻦ !
ﻣــﻦ کم اراده تر ﺍﺯ ﺁﻧــﻢ ﮐـﻪ ﺩﺭ ﺑـﺮﺍﺑـﺮ..
ﺩﺍﻏــﯽ ﺗﻨﺖ..
ﮔﺮﻣــﺎﯼ ﻧﻔﺴﺖ...
ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺣﺮﯾﺼﺖ....
ﻣـﻘــﺎﻭﻣـﺖ ﮐـﻨــﻢ .... !

شهادت دهمین وصی، امام عل النقی(ع) تسلیت باد

از کسى‌ که‌ بر او خشم‌ گرفته‌اى‌ ، صفا و صمیمیت‌ مخواه‌ و از کسى‌ که‌ به‌ وى‌ خیانت‌ کرده‌اى‌ ، وفا مطلب‌ ، و از کسى‌ که‌ به‌ او بدبین‌ شده‌اى‌ ، انتظار خیرخواهى‌ نداشته‌ باش‌ ، که‌ دل‌ دیگران‌ براى‌ تو همچون‌ دل‌ تو براى‌ آنهاست‌.
(مسند الامام‌ الهادى‌ ، ص‌ ۳۰۵)

"بهتر از نیکی، نیکوکار است، و زیباتر از زیبایی، گوینده آن است و برتر از علم، حامل آن و بدتر از بدی، عامل آن است وحشتناک تر از وحشت، آورنده آن است."
از سخنان گهربار امام هادی علیه السلام

مردادی4

شاید سخت ترین رابطه این باشد ،

که دو انسان مردادی مغرور عاشق هم باشند...