یادت هست‌

 

 

رفته بودیـــــــم شبی سمت حرم یادت هست‌
خواستم مثــل کبوتـــــــــــــر بپرم یادت هست‌
 
رنگ و رو رفتــــه ‌‌تـرین تــــاقچه خانــــه‌ ی مان‌
مهر و تسبیــــــــح وکتاب پدرم یــــادت هست‌
 
خانـــــه ی کوچکمان کاهگلی بــــــــود، جنون‌
در همان خانه شبی زد به سرم یادت هست‌
 
قصدکـــــــردم که بگــیـــــــرم نفس دشمن را
و جگرگاه ستــــــــــــــم را بــدرم یادت هست‌

خواهر کوچک من تنــــد قدم بــــــر می‌داشت‌
گریه می‌کرد که او را بــبـــــــــرم یادت هست‌
 
گریه می‌کرد در آن لحظه عروسک می‌‌خواست‌
قول دادم که برایــــــــش بخرم، یـــادت هست‌
 
آن شب شــــــوم، شب مرده، شب دردانگیز
آن شب شوم که خون شد جگرم یادت هست‌
 
تــوی اروند، در آن نـیـــمه ی شب بــــا قایــق‌
چارده ساله علی،‌ همسفرم یـــــادت هست‌
 
ناله‌ای کرد و به یک بــاره به اروند افتـــــــــــاد
بعد از آن واقعه خم شد کمرم یــــادت هست‌
 
سرخ شد چهره ارونـــــد و تــلاطم می‌کــــرد
جستجوهای غم‌انگیـــــــز تــــرم یـادت هست‌
 
مادرش تــا کمر کوچه به دنبـــــــــالم بــــــود
بسته‌ای داد برایـــش بــبــــــرم یـادت هست‌
 
بعد یک ماه، همان کوچه، همان مادر بــــــود
ضجه‌های پسرم، هی پسرم... یادت هست‌
خدابخش صفادل