رودها در جاری شدن
و علف ها در سبز شدن معنا پیدا می کنند
و انسان ها
همه انسان ها
با عشق!
پس بار خدایا بر من رحم کن
بر من که می دانم ناتوانم رحم کن
باشد که غذایی برای خوردن نداشته باشم
باشد که لباسی برای پوشیدن نداشته باشم
باشد که حتی دست و پایی نداشته باشم
اما نباشد
هرگز نباشد
که عشق نباشد!