یار گل چهره خواهم ز خدا دل شادش

یار گل چهره خواهم ز خدا دل شادش
بی نیازی بود از سرو و گل و شمشادش

سرو آزاد چو بالای دل آرایش نیست
آفریده است خدا از دو جهان آزادش

بت شیرین لب من خسرو خوبان جهان
مهربانیست بدین شیفته دل فرهادش

گرچه میخانه خراب است ز ساقی خواهم
تا به یک جلوه ی مستانه کند آبادش