مثل آن چایی که می چسبد به سرما بیشتر

 

 

 

مثل آن چایی که می چسبد به سرما بیشتر 
با همه گرمیم... با دل های تنها بیشتر 

درد را با جان پذیراییم و با غم ها خوشیم 
قالی کرمان که باشی می خوری پا بیشتر 

بم که بودم فقر بود و عشق اما روزگار 
زخم غربت بر دلم آورد این جا بیشتر