۲۸
دی ۹۳
من برای چمدان گل سرخ
در سحرگاه صدایی که به پرچین خدا نزدیک است
بوی نمناکی یک دسته علف می چینم...
نه صداقت مانده...
نه حیا در دل باغ
من فقط حاشیه در متن خدا می بینم
ای نگاهی که چنان پیچک درد
به سپیدار دل خسته ی ما می پیچی...
تو به سهراب نگو...
که در این لحظه ی سخت
شرم پیشانی ما
