نگران آینده‌تی دلشوره داری تو هر حالتی
نمیدونی چی خوبه چی بد
نمیدونی چیکار باید کرد
مسیرت از سنگ پر میشه
دلت یه وقتایی دلخور میشه از این و اون
اما بدون که هر چی باید اتفاق بیفته، میفته یه روزی
نگران نباش!
چون هر چی که باید اتفاق بیفته، میفته یه روزی
نگران نباش!
بردی از یادم دادی بر بادم با یادت شادم
دل به تو دادم در دام افتادم از غم آزادم
دل به تو دادم فتادم به بند ای گل بر اشک خونینم بخند
سوزم از سوز نگاهت هنوز چشم من باشد به راهت هنوز
چه شد آنهمه پیمان که از آن لب خندان بشنیدم هرگز خبری نشد از آن
کی آیی به برم ای شمع سحرم
در بزمم نفسی بنشین تاج سرم تا از جان گذرم
پا به سرم نه جان به تنم دِه
من که در پیچ و خم جاده ی دنیا ماندم
دردم این است چرا این همه تنها ماندم؟!
یک نفر نیست به داد من ِ تنها برسد؟
در پی «راه بلد» در دل صحرا ماندم
حلّ این مشکل امروز به دست فرداست
چند سالی است که در حسرت فردا ماندم
در حقیقت شده آیا که بپرسم از خود
چه قدَر منتظر یوسف زهرا ماندم؟!
افتاده در این راه، سپرهای زیادی
یعنی ره عشق است و خطرهای زیادی
بیهوده به پرواز میندیش کبوتر!
بیرون قفس ریخته پرهای زیادی
این کوه که هر گوشه آن پارۀ لعلی است
خورده است بدان خون جگرهای زیادی
چون صید به دام تو به هر لحظه شکارم
ای طرفه نگارم
از دوری صیاد دگر تاب ندارم
رفتست قرارم
چون آهوی گمگشته به هر گوشه دوانم
تا دام در آغوش نگیرم نگرانم
از ناوک مژگان چو دو صد تیر پرانی
بر دل بنشانی
چون پرتو خورشید اگر رو بکشانی
وای از شب تارم
وقتی که دستای باد قفس مرغ گرفتار شکست
شوق پرواز نداشت
وقتی که چلچله ها خبر فصل بهار میدادن
عشق آواز نداشت
دیگه آسمون براش فرقی با قفس نداشت
واسه پرواز بلند تو پرش هوس نداشت
"در این دنیا همه چیز دست خود آدم است،
حتی عشق،
حتی جنون،
حتی ترس.
آدمیزاد می تواند اگر بخواهد کوه ها را جا به جا کند. می تواند آب ها را
بخشکاند.
می تواند چرخ و فلک را به هم بریزد.
آدمیزاد حکایتی است. می تواند
همه جور حکایتی باشد.
حکایت شیرین،
حکایت تلخ،
حکایت زشت ...
و حکایت پهلوانی ..."
