حسنی نگو جوون بگو
علاف و چش چرون بگو
موی ژلی ، ابرو کوتاه ، زبون دراز ، واه واه واه
نه سیما جون ، نه رعنا جون
نه نازی و پریسا جون
هیچ کس باهاش رفیق نبود
تنها توی کافی شاپ
نگاه می کرد به بشقاب !
باباش می گفت : حسنی میری به سربازی ؟
نه نمی رم نه نمی رم
ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ ﺷﯿﺸﻪ ﻫﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ...
ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﺭﻭﯼ ﺷﯿﺸﻪ ﯼ ﺑﺨﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ
ﺍﯼ ﻧﻮﺷﺘﻢ
ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ، ﺁﺭﺍﻡ ﮔﺮﯾﺴﺖ ......
.
.
.
.
ﯾﻪ ﺑﺎﺭ ﻫﻢ ﻧﻮﺷﺘﻢ : ﺩﻭﺳﺘﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺑﺎﺯﻡ
ﮔﺮﯾﺴﺖ.....
ﯾﻪ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﻪ ﻧﻮﺷﺘﻢ : ﺳﻼﻡ ﺧﻮﺑﯽ
ﺷﯿﺸﻪ؟؟
ﺑﺎﺯ ﮔﺮﯾﺴﺖ..
ﻓﮏ ﮐﻨﻢ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﯽ ﺩﺍﺭﻩ ﺩﯾﻮﺍﺍﺍﻧﻪ |
ﺭﻭﺯﯼ ﺣﻮﺍ ﺑﻪ ﺁﺩﻡ ﮔﻔﺖ :
ﺁﯾﺎ ﻣﺮﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯼ؟؟
ﺁﺩﻡ ﮔﻔﺖ :
ﻣﮕﺮ ﺧﺒﺮ ﻣﺮﮔﻢ
ﭼﺎﺭﻩ ﯼ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﻡ ؟؟
.
.
.
ﻭ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﻋﺸﻖ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪ
من از نسل کوروشم !
که من ماندم و ماهیانه 45 هزار تومان یارانه !!!
من از نسل ستارخان و باقرخانم ،
که فقط ترافیک ِخیابانش برایم مانده !!
