آسمان آبیم

آسمان آبیم ، بی ستاره ، راز دل را فاش کرد
بالهایم بی تنم ،عشق را احساس کرد ،بی صدا پرواز کرد

با نوایی من سرایم شعر ، بهر باغ روی او
گه برقصم همچو پروانه ، گرد شمع درگاه همو

گه به لبخندی نغمه های شادیم را می سرایم
گه ز غمهای زمانه،همچو نایی قلم را می فشارم

در خیالم میروم بر درگه کوی همو،می گذارم گل به مو
مینشینم پیش رو میسرایم شعر او ....