کم‌ترین تحریری از یک آرزو

کم‌ترین تحریری از یک آرزو این است
آدمی را آب و نانی باید و  آنگاه آوازی
در قناری‌ها نگه کن
در قفس تا نیک دریابی
کزچه در آن تنگناشان
باز شادی‌های شیرین است...

کم‌ترین تحریری از یک زندگانی
آب نان آواز ور فزونتر خواهی از آن
گاهگه پرواز
ور فزونتر باز هم خواهی
بگویم باز

آنچنان بر ما به نان و آب تنگسالی گشت
که کسی به فکر آوازی نباشد
اگر آوازی نباشد
شوق پروازی نخواهد بود

(دکتر شفیعی کدکنی)