کویر

شگفتا! وقتی که بود نمی دیدم،
وقتی می‌خواند نمی شنیدم…
.
وقتی دیدم که نبود…
وقتی شنیدم که نخواند…!
.

دنباله ی شعر کویر در ادامه مطلب

روزی از روزها..

روزی از روزها..
شبی از شبها..
خواهم افتاد و خواهم مرد..
اما میخواهم هرچه بیشتر بروم تا هرچه دورتر بیفتم.
تا هرچه دیرتر بیفتم.
هرچه دیرتر و دورتر بمیرم.

نمیخواهم حتی یک گام یا یک لحظه پیش از انکه میتوانسته ام بروم
افتاده باشم و بمیرم...

دکتر شریعتی

امشب از بهر خدا بیدار باش

تا سحر امشب بر بالین من
امشب از بهر خدا بیدار باش
سایه ی غم ناگهان بر دل نشست
رحم کن امشب مرا غمخوار باش

آه ای یاران بفریادم رسید
ورنه مرگ امشب بفریادم رسد
ترسم آن شیرینتر از جانم ز راه
چون به دام مرگ افتادم رسد

رنج...

رنج تلخ است ولی وقتی آن را به تنهایی می کشیم

 تا دوست را به یاری نخوانیم،

برای او کاری می کنیم و این خود دل را شکیبا می کند

طعم توفیق را می چشاند

و چه تلخ است لذت را "تنها" بردن

و چه زشت است زیبایی ها را تنها دیدن

دوستت دارم‌ها را نگه می‌داری برای روز مبادا،

دوستت دارم‌ها را نگه می‌داری برای روز مبادا،
دلم تنگ شده‌ها را، عاشقتم‌ها را…
این‌ جمله‌ها را که ارزشمندند الکی خرج کسی نمی‌کنی!
باید آدمش پیدا شود!

وقتی...

وقتی که دیگر نبود

من به بودنش نیازمند شدم.

وقتی که دیگر رفت

من به انتظار آمدنش نشستم.

وقتی که دیگر نمی توانست مرا دوست بدارد

من او را دوست داشتم.

وقتی او تمام کرد

من شروع کردم.

وقتی او تمام شد

به من تکیه کن !

به من تکیه کن !

من تمام هستی ام را دامنی می کنم تا تو سرت را بر آن بنهی !

تمام روحم را آغوشی می سازم تا تو درآن از هراس بیاسائی !

زندگی چیست؟

زندگی چیست؟

اگرخنده است چراگریه می کنیم

اگرگریه است چراخنده می کنیم

اگرمرگ است چرازندگی می کنیم

اگر زندگیست چرا می میریم

اگر عشق است چرابه آن نمی رسیم

اگرعشق نیست چراعاشقیم.
دکترشریعتی

مناجات

خدایا
به من توفیق تلاش در شکست،
صبر در نومیدی،
رفتن بی همراه،
جهاد بی سلاح،
کار بی پاداش،
فداکاری در سکوت،
دین بی دنیا،
عظمت بی نام،
خدمت بی نان،
ایمان بی ریا،
خوبی بی نمود،
مناعت بی غرور،
عشق بی هوس،
تنهایی در انبوه جمعیت
و دوست داشتن بی آنکه دوستت بدارند،
روزی کن.

(دکتر علی شریعتی)