عشق اگر عشق باشد

عشق اگر عشق باشد ؛
هم خنده هایت را دوست دارد ،
هم گریه هایت را ….
هم شادی ات را دوست دارد ؛
هم غم هایت را …
هم لحظه های شادابی ات را می پسندد ،
هم روز های بی حوصلگی ات را …
هم دقایق پر ازدحامت را همراهی میکند ،
هم دقایق تنهایی ات را …

اَلســـَّلامُــ عَــــلَیک یــا اَبــا صــالـِــــح اَلمهــــــدی{عـــج}

نــدیــدمــ شَــــهی در دل آرایـــی "تـــو"
بــه قــربــانِ اخــلاقِ "مـــولائــــی تــو"

"تــو خــورشیـــدیــو ذره پــرورتــرینـــی
فــدای ســــجایــای "زهـــرایـــی "تـــو"
نـــداری بــه کـــویـــت زِمـــن بـــی نــواتــر
نـــدیـــدم کــریمــــی بــه "طــاهـایــی تـــو"

نــــداری گــــدایــــی بـــه "رســـوایــی" مـــن
نـــدیـــدم نـــگاری بــه "زیـــبایــی تــــو"

نـــداری مـــریضـــی بــه بـــدحـــالـــی مـــن
نــدیـــدم دَمـــی چـــون مسیـــــحایـــی تـــو
نـــداری غـــلامـــی بــه تنــــهایـــی مــــن

نـــدیــدم غـــریبـــی بــه تنـــهایـــی "تـــو"
نـــداری اســـیری بــه شـــیدایـــی مــــن
نــدیــــدم کســـی را بــه "آقـــایـــی تــو"

امــــید غــریـــبانِ تنــــها کــــجایـــی؟
چــــراغِ ســـر قـــبر "زهــــرا" کــــجایــی؟

بر چین اشک مرا برچین

تنها ترین مردم به دوشم کوله باره غم
از غمها لبریزم
کوه صبور شانه ام از بار غمها خم
من قصه ی دردم . تنها ی شبگردم


تنها دو دست مهربان تو پناه من
چشمان تو تنها چراغ کوره راه من
تنها تو ماندی از همه دنیا برای من
آن شانه های نازک تو تکیه گاه من
تنها تو هستی در تمام لحظه های من
تنها تو ماندی جز خدای من برای من
آه ای هستی من . شور مستی من

گفتم آدم نشوی جان پدر

پدری با پسری گفت به قهر
که تو آدم نشوی جان پدر

حیف از آن عمر که ای بی سروپا
در پی تربیتت کردم سر

خوشا آنان که در عالم شب و روز

خوشا آنان که در عالم شب و روز
به فکر کربلا بودند و رفتند
خوشا آنان که از روی عادت
محب مرتضی بودند و رفتند
خوشا آنان که دائم مثل خورشید
چراغ راه ما بودند و  رفتند

♥زمــــزمِ اعـــــجاز♥

شـــــــعر از:    "fereshteh,jh"
نــامـــ شــــــعر:   ♥زمــــزمِ اعـــــجاز♥

هـــر قـلمـــی مـــیزنــــم از ســــویِ اوســـت
سلســــله یِ شــــعرِ مــــن از مـــویِ اوســت

شیشــــه یِ فـــریــادِ قلـــــم دســـــــتِ مـــــن
ســــنگِ شکســـتن بــه "خــ♥ـــدا" گـــویِ اوســت

گــــم نشـــــدم تــا کـــه بیـــــابــد مـــرا
مقصــدِ آمــال و دلـــ♥ــــم خــــویِ اوســـت

آدمیان جاودان می‌شوند...

آدمیان جاودان می‌شوند... اگر در‌یابند که از یک آغازند؛ و به یک پایان خواهند رفت؛
که در عبور از این یگانه راه، یکدگر را ببینند و ویران نکنند!
که به هم عشق هدیه دهند!
آن‌گاه زمین سپید می‌گردد، از عشق، مهربانی و گذشت...
و آبی آسمان درخششی بس عظیم خواهد یافت...

بازباران باترانه

بازباران باترانه
میخوردبربام خانه" خانه ام کو؟
خانه ات کو؟
آن دل دیوانه ات کو؟
روزهای کودکی کو؟
فصل خوب سادګی کو؟
 یادت آیدروزباران؟
/ګردش یک روزدیرین؟

هر شب...

هر شب...
به خودم قول می دهم که
فراموشت کنم!
وقتی عکست را می بینم
تو را که نه...
قولم را فراموش می کنم...!

"چــــای" بــا طــــــعمِ "خــــ♥ـــــدا"

 

ایــن ســــماور جــوش اســـت
پــــس چـــرا مــی گفتـــی
دیــگر ایـــن خــامـــوش اســـت...؟

بــاز لبخـــند بــزن
قــــوریِ "قلبـــت" را
زودتــــر بــــند بـــزن
تــــویِ آن

"مـــــهربــانــــی" دَمـ  کــــن
بــــعد بگـذار کــه آرامـ  آرامـ
"چـــایِ" تـــو دَمـ  بکـــشد
شعـــله اش را کـــــم کــن