مکتب حافظ

گذار آرد مه من گاهگاه از اشتباه اینجا
فدای اشتباهی کآرد او را گاهگاه اینجا
مگر ره گم کند کو را گذار افتد به ما یارب
فراوان کن گذار آن مه گم کرده راه اینجا
کله جا ماندش این جا و نیامد دیگرش از پی
نیاید فی المثل آری گرش افتد کلاه اینجا

امشب این قلبم چرا بیقراری میکند....

لینک دانلود:امشب این قلبم چرا بیقراری میکند....

ببار ای بارون ببار

لینک دانلود:ببار ای بارون ببار

کربلا قبله دلهاست خدا میداند

مرغ روحم هوای کربلا دارد

**********

اگر که دل شکسته ‏اى حسین را صدا بزن  

اگر ملول و خسته ‏اى حسین را صدا بزن 

در این بهار معرفت پرستوى بهارى‏ام  

اگر چه پر شکسته‏ اى حسین را صدا بزن 

سحَر شد و سپیده زد چرا تو همچو مرغ شب  

لب از ترانه بسته ‏اى حسین را صدا بزن 

تو سر به زانوى غمى زشَرم کرده اى خود  

چرا غمین نشسته‏ اى حسین را صدا بزن 

اگر به باغ آرزو به عشق کربلاى او  

دل از همه گسسته ‏اى حسین را صدا بزن

************

کی منو میبری کربلا؟؟؟؟

وقتی دلت برای کسی تنگ می شود
جز او جهان به چشم تو کمرنگ می شود
در ذهن تو نسیم به نت های آبشار
آرام می نوازد و آهنگ می شود
وزن صدای قلب تو با بیت های او
در قالب غزل چه هماهنگ می شود !
این آب دیده چیست که با او لطیف و گرم
بی او مثال قطره ای از سنگ می شود
روحت به سوی خاطره ها بال می زند
وقتی دلت برای کسی تنگ می شود......

*****

دلت که گرفته باشد.....

فرقی نمی کند......

کودک باشی یا بزرگ! 

پیر باشی یا جوان!

ثروتمند باشی یا فقیر!

در همه اینها یک چیز مشترک است:

دلی که گرفته است و هیچکس درک نمی کند....

*السلام علیک یا سید الشهدا(ع)*

نتوانم

نتوانم به تو پیوستن و نی از تو گسستن

نه ز بند تو رهایی نه کنار تو نشستن

ای نگاه تو پناهم! تو ندانی چه گناهی ست

خانه را پنجره بر مرغک طوفان زده بستن

تو مده پندم از این عشق که من دیر زمانی

خود به جان خواستم از دام تمنای تو رستن

دیدم از رشته ی جان دست گسستن بود آسان

لیک مشکل بود این رشته ی مهر تو گسستن

امشب اشک من ازرد و خدا را که چه ظلمی ست

ساقه ی خرم گلدان نگاه تو شکستن

سوی اشکم نگهت گرم خرامید و چه زیباست

آهوی وحشی و در چشمه ی روشن نگرستن

18رباعی خطاب به مداحان و نوحه گران اباعبدالله

1

چون خونِ خدا، بیا مسلمان باشیم
یا حداقل، شبیه سلمان باشیم
مولا، سگ آستان نمی‌خواهد مَرد!
او کرده قیام، تا که «انسان» باشیم

2

من خون خدا، شکوه بسم الله
گوینده‌ی «لا اِلهَ اِلا اللهَم»
در سینه اگر محبت من داری
ارباب مخوان مرا، که عبداللهم

3

گفتی به من ارباب! خطا گفتی تو
شرمنده شدم ز دوست، تا گفتی تو
من بنده‌ام و مقام من جز این نیست
شرک است به بنده ای «خدا» گفتی تو

زهیر باش دلم!

زهیر باش دلم! تا به کربلا برسی
به کاروان شهیدان نینوا برسی
امام پیک فرستاده در پی ات... برخیز!
در انتظار جوابت نشسته... تا برسی
چه شام باشی و کوفه... چه کربلا ای دل!
مقیم عشق که باشی... به مقتدا برسی
زهیر باش! بزن خیمه در جوار امام
که عاشقانه به آن متن ماجرا برسی
مرید حضرت ارباب باش و عاشق باش!
که در مقام ارادت به مدعا برسی
تمام خاک جهان کربلاست... پس بشتاب
درست در وسط آتش بلا برسی...
زهیر باش دلم! با یزید نفس بجنگ!
که تا به اجر شهیدان نی نوا برسی

شاعر : مریم سقلاطونی

محرم شد نمی خواهی بیایی؟

 

الا ای صاحب قلبم کجایی؟

محرم شد نمی خواهی بیایی؟

 

خوشا آن شور و حال و اشک و آهت 

 خوشا آن ناله های نینوایی

 

خوشا بر حال تو هروقت که خواهی

کنار تربت آن سر جدایی

دستی ز غیب قافیه را کربلا گذاشت

با اشک هاش دفتر خود را نمور کرد                     در خود تمام مرثیه ها را مرور کرد

ذهنش ز روضه های مجسم عبور کرد                  شاعر بساط سینه زدن را که جور کرد

 

احساس کرد از همه عالم جدا شده ست

در بیت هاش مجلس ماتم به پا شده ست

 

در اوج روضه خوب دلش را که غم گرفت          وقتی که میزو دفتر و خودکار دم گرفت

وقتش رسیده بود به دستش قلم گرفت                   مثل همیشه رخصتی از محتشم گرفت

 

باز این چه شورش است که در جان "واژه" هاست

شاعر شکست خورده ی طوفان "واژه" هاست