الهی

الهی

دردهایی هست که نمی توان گفت

و گفتنی هایی هست که هیچ قلبی محرم آن نیست

الهی

اشک هایی هست که با هیچ دوستی نمی توان ریخت

و زخم هایی هست که هیچ مرحمی آنرا التیام نمی بخشد

و تنهایی هایی هست که هیچ جمعی آنرا پر نمی کند

من به روزهای شاد مشکوکم

حالم این روزا حال خوبی نیست

مثل حال عقاب بی پرواز

.

شکل حال ژوکوند بی لبخند

مثل احوال تار بی شهناز

.

زندگیم مثل بیخ دیواری

توی تاریخ تلخ و تکراری

.

با هر اسمی دو بار می میرم

دو محمد دو بار مختاری

دلت که شکست،...

دلت که شکست،

بشین رو زمین خورده هاشو جمع کن دستت رو هم مشت کن که کسی نبینه دلت شکسته.

به وقتش برو پیش خدا، بگو:

نیگاه کن، اینا تیکه های دل منه. میشه یه کاری کنی درست بشه؟

آخه میگن فقط خودت خریدار دل شکسته ای ...

[مهدی]

چله گرفته ام که گنه کم کنم حسین

ا

از امشبی به بعد به عشق محرمت
چله گرفته ام که گنه کم کنم حسین

 

 



من تشنه ام که غرق شوم در تمام تو

شب ها به دشت پیرهنم خواب می دهی
نیلوفری و جلوه به مرداب می دهی
تو کیستی که با تو پر از حرف تازه ام؟
هر شب به دفترم غزلی ناب می دهی
هر واژه را به لمس سرانگشت شاعرت
از دست من گرفته تب و تاب می دهی
پیراهن سفید تو آرامش شب است
این رنگ تازه را تو به مهتاب می دهی
در سینه ات که گرم ترین آشیانه هاست
جایی به یک پرنده ی بی تاب می دهی
من تشنه ام که غرق شوم در تمام تو
تو چکه چکه چکه به من آب می دهی
شیرین خسروی
از کتاب "حتی همین گلدان خالی عاشقت بود"

قطره

قطره دلش دریا می خواست.

خیلی وقت بود که به خدا گفته بود ...

هر بار خدا می گفت : از قطره تا دریا راهیست طولانی.راهی از رنج و عشق و صبوری ...هر قطره را لیاقت دریا نیست !

قطره عبور کرد و گذشت.

قطره پشت سر گذاشت.

قطره روان شد و راه افتاد و هربار چیزی از رنج و عشق و صبوری آموخت ...

تا روزی که خدا گفت : امروز روز توست.روز دریا شدن.

خدا قطره را به دریا رساند.

قطره طعم دریا را چشید.طعم دریا شدن را.

اما ...

ﺳﻔﺮ ﺑﻪ ﮐﺮﺑﺒﻼ‌ ﺭﺍ ﺧﻮﺩﺕ ﺩﺭﺳﺘﺶ ﮐﻦ

ﺧﺮﺍﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﺁﻗﺎ ﺧﻮﺩﺕ ﺩﺭﺳﺘﺶ ﮐﻦ

ﺍﻣﯿﺪ ﺁﺧﺮ ﺩﻧﯿﺎ ﺧﻮﺩﺕ ﺩﺭﺳﺘﺶ ﮐﻦ

ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﭘﺸﺖ  ﺳﺮ ﻣﻦ ﭘﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺮﺩﻡ

ﺧﺮﺍﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﺁﻗﺎ ﺧﻮﺩﺕ ﺩﺭﺳﺘﺶ ﮐﻦ

ﺑﺒﯿﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ  ﺧﻮﺭﺩﻩ ﮐﺎﺭ ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪﻡ

ﺑﻪ ﺣﻖ ﺣﻀﺮﺕ ﺯﻫﺮﺍ ﺧﻮﺩﺕ ﺩﺭﺳﺘﺶ ﮐﻦ

ﮔﺮﻓﺖ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺍ ﻫﺮﮐﺴﯽ ، ﺯﻣﯿﻨﻢ ﺯﺩ

ﺷﮑﺴﺖ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮﻡ ﺭﺍ ﺧﻮﺩﺕ ﺩﺭﺳﺘﺶ ﮐﻦ

ﺳﻔﺎﻝ ﺗﻮﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﺍﺯ ﺑﺲ

ﺗﺮ ﮎ ﺗﺮﮎ ﺷﺪﻩ ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺩﺕ ﺩﺭﺳﺘﺶ ﮐﻦ

ﺍﮔﺮﭼﻪ ﭘﯿﺶ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺕ ﺁﺑﺮﻭﯾﻢ ﺭﻓﺖ

ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺤﺸﺮ ﮐﺒﺮﯼ ﺧﻮﺩﺕ ﺩﺭﺳﺘﺶ ﮐﻦ

ﺛﻤﺮ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺩﺭﺧﺖ ﺍﻟﻬﯽ ﺍﻟﻌﻔﻮﻡ

ﺑﻪ ﭘﯿﺶ  ﺻﺎﺣﺐ ﻧﺠﻮﺍ ﺧﻮﺩﺕ ﺩﺭﺳﺘﺶ ﮐﻦ

ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﻣﻦ ﻭﻟﯽ ﺩﻟﻢ ﺗﻨﮓ ﺍﺳﺖ

ﺳﻔﺮ ﺑﻪ ﮐﺮﺑﺒﻼ‌ ﺭﺍ ﺧﻮﺩﺕ ﺩﺭﺳﺘﺶ ﮐﻦ

" عشق " همین است در سرزمین من

هر جا و هر کجای جهان که باشم

باز به بستر بی خواب خود باز می گردم

باز این عطر و اسم توست

که مرا به مرور واژه ها می خواند ...

من از شروع تو بوده

که شب را

برای رسیدن به صبح می خواهم

و تو

هر جا و هر کجای جهان که باشی

باز به رؤیاهای من باز خواهی گشت .

آهای زندگی

 

 

 

آهای زندگی منم که هنوز 

با همه پوچی از تو لبریزم 

نه به فکرم که رشته پاره کنم 

نه بر آنم که از تو بگریزم 

همه ذرات جسم خاکی من 

از تو ای شعر گرم در سوزند 

آسمانهای صاف را مانند 

ﻋﺸــــﻖ ﯾﻌﻨــــﯽ

ﮔـــﺎﻫـــﯽ ﻣﯿـــﺎﻥِ ﻧـــﻮﺷﺘـــﻪ ﻫـــــﺎﯾـــﻢ ﮔُـــﻢ ﻣﯿﺸـــــــــﻮﻡ

ﻧﻤﯿــــــــﺪﺍﻧــــــــﻢ ﭼـــــــــــﺮﺍ 

ﺷـــــﺎﯾـــﺪ ﺩﻧﺒـــــــﺎﻝِ ﮔﻤﺸـــــﺪﻩ ﺍﯼ ﻣﯿﮕـــــــــﺮﺩﻡ 

ﮐـــﻪ ﺑـــــﻮﺩ ,....

یـــﺎ ﺷــــﺎﯾــﺪ ﻫـــﻢ 

ﻓﻘــﻂ ﯾــﻪ" ﺧﯿــــــــﺎﻟـــﯽ" بیــﺶ ﻧﺒــــــــﻮﺩ...

ﮐـــﺎﺭﻡ ﺍﺯ ﯾﮑــــﯽ ﺑــــﻮﺩ ﯾﮑــــﯽ ﻧﺒــــﻮﺩ

ﮔﺬﺷﺘــــﻪ ﺍﺳــــﺖ

ﻣــــﻦ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﻗﺼـــﻪ ﮔــــﻢ ﺷــــﺪﻡ

ﻋﺸــــﻖ ﯾﻌﻨــــﯽ

ﯾﮑــــﯽ "ﺑــــﻮﺩ" ﻭ ﯾﮑــــﯽ "ﻧــــﺎﺑــــﻮﺩ"........