صفای هر دل عاشق مرو مرو رمضان

قسم به عشق جدایی ز آشنا سخت است
جدایی از سحر و محفل دعا سخت است

برای دیده شب زنده دار خود گریم
قسم به اشک سحر دوری از بکا سخت است

صفای هر دل عاشق مرو مرو رمضان
دوباره رویت دلهای بی صفا سخت است

خستگــی هــایــت را بــه بــاد بسپــار

خستگــی هــایــت را بــه بــاد بسپــار،
غــم هــایــت را بــه آب!
در مسیــر بــاد مــی ایستــم،
تــور بــر آب مــی انــدازم!
تــو،
آرام بــاش . . .
اگر سهم من از این همه ستاره،
فقط سوسوی غریبی است،
غمی نیست.
همین انتظار رسیدن شب برایم کافیست.


دل کندن از یک آشنایی درد دارد

 

باران که می بارد جدایی درد دارد
دل کندن از یک آشنایی درد دارد
 
هی شعر تر در خاطرم می آید اما..
آواز هم بی همنوایی درد دارد
 
وقتی به زندان کسی خو کرده باشی
بال و پرت، روز رهایی درد دارد
 
دیگر نمی فهمی کجایی یا چه هستی
آشفتگی ، سر به هوایی درد دارد
 
تقصیر باران نیست این دیوانگی ها
تنها شدن در هر هوایی درد دارد
 
باید گذشتن را بیاموزم دوباره
هرچند می دانم جدایی درد دارد...
مجتبی شریفی

پس از سفر های بسیار

پس از سفر های بسیار و
عبور از فراز و فرود امواج این دریای طوفان خیز
بر آنم که در کنار تو لنگر افکنم
بادبان برچینم
پارو وانهم
سکان رها کنم
به خلوت لنگرگاهت در آیم
و در کنارت پهلو بگیرم
آغوشت را بازیابم
استواری امن زمین را
زیر پای خویش

مارگوت بیگل

چقدر چون همگان ، مثل دیگران باشم

چقدر چون همگان ، مثل دیگران باشم

به جای عشق به دنبال آب و نان باشم


اگر پرنده مرا آفریده اند چرا

قفس بسازم و در بند آشیان باشم

مردن چه قدر حوصله می خواهد

آه ...
مردن چه قدر حوصله می خواهد
بی آنکه در سراسر عمرت
یک روز ، یک نفس
بی حس مرگ زیسته باشی !
انگار
این سالها که می گذرد
چندان که لازم است
دیوانه نیستم
احساس می کنم که پس از مرگ
عاقبت
یک روز
دیوانه می شوم !

هرگز، منتظر" فرداى خیالى" نباش.

هرگز، منتظر" فرداى خیالى" نباش.
سهمت را از" شادى زندگى"، همین امروز بگیر .
فراموش نکن "مقصد"، همیشه جایى در "انتهاى مسیر" نیست!
"مقصد" لذت بردن از قدمهاییست، که برمى داریم!

من فقط دلتنگ توأم و دیگر هیچ..

این روزها دلم کاسه خون است و چشمم دریای اشک...
منتظر کوچکترین فرصتم!
بغضم می شکند واشکم سرازیر می شود..
میگویند چه دل نازک شده است، افسرده شده، حالش خیلی بد است...
کسی نمی داند من فقط دلتنگ توأم..
اشکهای دلتنگی ام را لابلای حرفهاشان خالی میکنم ...
نگرانند..نگران من!!
چقدر با من مهربان شده اند!
می ترسند حرفی بزنند دلم را بشکنند!
ولی من همانم، اشکهایم بخاطر توست...
من فقط دلتنگ توأم و دیگر هیچ..