سرگشته و حیرانم

سرگشته و حیرانم

درد است همه بارم

زین دایره مینا بس شِکوه به دل دارم

منصورچو می رقصید بر اوجِ درونِ دار من نیز چو او خوانم، من دار طلبکارم

صلی الله علیک یا اباعبدالله

آرام بگیر دلم ... !

میدانم دلتنگش هستی
میدانم دلم چقدر غمگینی
میدانم این روزها در خاطراتت در پی اش هستی
اما برایش دلتنگ نشو ... !

میترسم رسوای عالم شوی ... !

آخر مگر نمیدانی بین شما دریاها فاصله است ... ؟!

مرا به آنچه که بودم دوباره برگردان

خدا ! به حق دل عاشقان سرگردان
مرا به آنچه که بودم دوباره برگردان

به کدخدایی ِ آبادی ِ به دور از عشق
نه این رعیّت ِخانه خراب و سرگردان

یقین که عشق و غمش حکم نان انسان است
ولی امان که اگر در گلو بماند نان!

هـرگز تـو هـم مــانـنــد مـــن آزار دیــدی ؟

هـرگز تـو هـم مــانـنــد مـــن آزار دیــدی ؟
یــار خــودت را از خــودت بــیــزار دیـــدی ؟
آیــا تـو هـم هــر پــرده ای را تا گشودی
از چــار چــوب پـنـجـــره دیـــــوار دیــدی ؟

کاش می شد

کاش می شد دل دیوار پر از پنجره بود
و قفس ها همه خالی بودند
آسمان آبی بود
و نسیم روی آرامش اندیشه ی ما می رقصید
کاش می شد که غم و دلتنگی
راه این خانه ی ما گم می کرد
و دل از هر چه سیاهی ست رها می کردیم
و سکوت جای خود را به هم آوائی ما می بخشید
و کمی مهربان تر بودیم

حال ما بد نیست غم کم میخوریم

 

حال ما بد نیست غم کم میخوریم
کم که نه هر روز کم کم میخوریم
آب میخواهم سرابم میدهند
عشق می ورزم عذابم می دهند
خوب نمی دانم کجا رفتم به خواب
از چه بیـــــــــدارم نکردی آفتاب
خنجری بر قلب بیمارم زدند
بی گناهی بودم و دارم زدند
دشنه ی نامرد بر پشتم نشست
ازغم نا مردمی پشتم شکست

می روم حسرت دریای مرا دفن کنید

می روم حسرت دریای مرا دفن کنید
اهل دیـــروزم و فردای مرا دفـن کنید

لـحدم را بگذارید بــــه روی لـحدم

شـال ابریشم لیلای مرا دفن کنید

ایل من مرده کسی نیست که چنگی بزند

وقت تنـــگ است بخـــــارای مرا دفن کنید

راست گفتند عالم یعنی کربلا.

راست گفتند که عالم از چهار عنصر تشکیل شده.آب، آتش ، خاک، هوا..
آبی که از او دریغ کردند.
آتشی که به خیمه های او زدند.
خاکی که سجده گاه میلیونها عاشق است.
و هوایی که بر دلمان مانده است.
راست گفتند عالم یعنی کربلا.
صلی الله علیک با أبا عبدلله

مرگ یعنی یه خط صاف

مرگ...
این نیست که اونقد غم و درد و رنج تو دلت باشه که نفست بالا نیاد...
فکر این که به ته خط رسیدی...
دیدن آرزوهات یکی یکی دارن میمیرن...
ناامید شدن امیدت...
نه این که امروز و فردات یکی باشن...نه!....
مرگ...یعنی سالهای زندگیت مثل هم باشه،یعنی پارسال و امسال و سال بعد معنی نداره! همش تکرار یه روز...
مرگ یعنی دیگه هیچ آرزویی نتونی بکنی...
دیگه امیدی پیدا نکنی...
دیگه نه از درد و رنج غمگین بشی نه از شادی خوشحال...
دیگه با اشک و لبخند زندگی غریبه ای...حتی دیگه نمیدونی به چی نگاه میکنی...
آروم از همه چی رد میشی...
مرگ یعنی یه خط صاف!خطی که تموم زندگیته! یه خط که میتونه تا ابد ادامه داشته باشه، اما هیچی روش اثر نداره...هیچی!..حتی گذر زمان...