سخنی نیست...

به ئولین و ثمینِ باغچه‌بان

چه بگویم؟ سخنی نیست.

می‌وزد از سرِ امید نسیمی،
لیک تا زمزمه‌یی سازکند
 

عید سعید قربان بر شما مبارک

ای عزیزان به شما هدیه ز یزدان آمد
عید فرخنده ی نورانی قربان آمد

 

حاجیان سعی شما شد به حقیقت مقبول
رحمت واسعه ی حضرت سبحان آمد

 

عید قربان به حقیقت ز خداوند کریم
آفتابی به شب ظلمت انسان آمد

 

جمله دلها چو کویری ست پر از فصل عطش
بر کویر دل ما نعمت باران آمد

 

خاک میسوخت در اندوه عطش با حسرت
نقش در سینه ی این خاک گلستان آمد

 

امر شد تا که به قربانی اسماعیلش
آن خلیلی که پذیرفته ز رحمان آمد

 

امتحان داد به خوبی بخدا ابراهیم
جای آن ذبح عظیمی که به قربان آمد

 

آن حسینی که ز حج رفت سوی کرببلا
به خدا بهر سر افرازی قرآن آمد

رهگذر

یکی مهمان ناخوانده
ز هر درگاه رانده، سخت وامانده

 

رسیده نیمه شب از راه، تن خسته، غبارآلود
نهاده سر بروی سینهء رنگین کوسن هائی

 

که من در سالهای پیش
همه شب تا سحر می دوختم با تارهای نرم ابریشم

 

هزاران نقش رویائی بر آنها در خیال خویش
و چون خاموش می افتاد بر هم پلک های داغ و سنگینم

 

گیاهی سبز می روئید در مرداب رویاهای شیرینم
ز دشت آسمان گوئی غبار نور برمی خاست

 

گل خورشید می آویخت بر گیسوی مشکینم
نسیم گرم دستی ، حلقه ای  را نرم می لغزاند

 

در انگشت سیمینم

لبی سوزنده لبهای مرا با شوق می بوسید

 

و مردی مینهاد آرام، با من سر بروی سینهء خاموش
کوسن های رنگینم

 

کنون مهمان ناخوانده
ز هر درگاه رانده، سخت وامانده

 

بر آنها می فشارد دیدگان گرم خوابش را
آه، من باید بخود هموار سازم تلخی زهر عتابش را

 

و مست از جامهای باده می خواند: که آیا هیچ
باز در میخانه لبهای شیرینت شرابی هست

 

یا برای رهروی خسته
در دل این کلبهء خاموش عطرآگین زیبا
جای خوابی هست؟

تاریخ مصرف دل انسان گذشته است

دیگر زمان زلف پریشان گذشته است

تاریخ مصرف دل انسان گذشته است 

در عصر ما فجیع تر از طرح تیر و قلب

عکس گلوله ای است که از نان گذشته است

آب بقا ..

من آن مرغم که افکندم به دام صد بلا خود را

به یک پرواز بی هنگام کردم مبتلا خود را

نه دستی داشتم بر سر، نه پایی داشتم در گل

به دست خویش کردم اینچنین بی دست و پا خود را

روزی شبیه فردا ...

وقتی تو نیستی
نه هست های ما
چونان که بایدند
نه باید ها...

دست نوشته 1

امروز میخواهم

سر به شانه های باد نهم تا

مرا به هرکجا که خواهد ببرد

دگر

ناشناس

پرتم از خود حواس یعنی این

پرتی از من قیاس یعنی این

سرنوشت حبابی خود را

فوت آبم, اساس یعنی این

شهادت پنجمین پیشوای شیعیان جهان را به همگان تسلیت عرض میکنم...

حسرت دیدن

عمری مرا به حسرت دیدن گذاشتی 
بین رسیدن و نرسیدن گذاشتی

یک آسمان پرندگی ام دادی و مرا 
در تنگنای از تو پریدن گذاشتی

وقتی که آب و دانه برایم نریختی 
وقتی کلید در قفس من گذاشتی
 
امروز از همیشه پشیمان تر آمدی 
دنبال من بنای دویدن گذاشتی
 
من نیستم... نگاه کن این باغ سوخته 
تاوان آتشی ست که روشن گذاشتی
 
گیرم هنوز تشنه حرف توام ولی 
گوشی مگر برای شنیدن گذاشتی؟

آلوچه های چشم تو مثل گذشته اند
اما برای من دل چیدن گذاشتی؟

حالا برو برو که تو این نان تلخ را
در سفره ای به سادگی من گذاشتی

مهدی فرجی